To συγκινητικό μήνυμα του Μέντη για τη Χρύσα Σπηλιώτη

Με αφορ­μή εκδή­λω­ση που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στο θέα­τρο Γκλό­ρια στη μνή­μη της Χρύ­σα Σπη­λιώ­τη, η οποία έχα­σε τη ζωή της στις φονι­κές πυρ­κα­γιές στο Μάτι, ο Πανα­γιώ­της Μέντης ανέ­βα­σε ένα ιδιαί­τε­ρα συγκι­νη­τι­κό κεί­με­νο στο λογα­ρια­σμό του στο Instagram.

Όπως ανα­φέ­ρει ο ίδιος στο θέα­τρο βρέ­θη­καν πολ­λοί συνά­δελ­φοι της Σπη­λιώ­τη, φίλοι της αλλά και άνθρω­ποι του θεά­τρου που ήθε­λαν να την τιμή­σουν. Αυτό όμως που έχει σημα­σία για τον ίδιο είναι ότι η αγα­πη­μέ­νη ηθο­ποιός έφυ­γε από τη ζωή άδι­κα μαζί με δεκά­δες άλλους ανθρώ­πους και το κόστος αυτό είναι ανεκτίμητο.

Ανα­λυ­τι­κά το κεί­με­νο του Πανα­γιώ­τη Μέντη: 

Για τη Χρύ­σα. Χθες το από­γευ­μα στο θέα­τρο Γκλό­ρια, σε μια αίθου­σα που δεν υπήρ­χε κενή θέση, ούτε στην πλα­τεία, ούτε στον εξώ­στη, ήταν «αντι­προ­σω­πευ­τι­κά», όλοι εκεί. Όλοι εκεί για τη Χρύ­σα Σπη­λιώ­τη. Από τις κυρί­ες Άλκη Ζέη και Ξένια Καλο­γε­ρο­πού­λου, τη Νένα Μεντή και την Τιτί­κα Βλα­χο­πού­λου. Τις κυρί­ες της ίδιας γενιάς με τη Χρύ­σα, Αλε­ξάν­δρα Σακε­λα­ρο­πού­λου και Καρυο­φυ­λιά Καρα­μπέ­τη, την Αννέ­τα Παπα­θα­να­σί­ου που κρά­τη­σε και τη δια­χεί­ρι­ση της παρου­σί­α­σης και των αισθη­μά­των της συνά­ντη­σης, μέχρι… μέχρι… μέχρι… άπα­σες τις γενε­ές του θεά­τρου. Ανέ­φε­ρα κάποιες από τις κυρί­ες, όμως και οι κύριοι ήταν ισά­ριθ­μοι στην κατά­με­στη όπως προ­α­νέ­φε­ρα αίθου­σα. Όλοι την αγα­πού­σα­με τη Χρύ­σα, σε όλους λεί­πει και πιο πολύ στο Ελλη­νι­κό θέα­τρο. Μίλη­σαν γνω­στοί της και συνερ­γά­τες της. Κάποιοι μας συγκί­νη­σαν με το γνή­σιο αίσθη­μα του λόγου τους. Σαφώς, όλοι τους, συγκι­νη­μέ­νοι αρθρώ­νο­ντας τις λέξεις τους για εκεί­νη. Φεύ­γο­ντας, σκε­φτό­μουν: Όχι να λεί­πα­με όλοι από τη συγκέ­ντρω­ση μνή­μης που μόλις είχε τελειώ­σει! Να λεί­πα­με όλοι και να ήταν η Χρύ­σα παρού­σα. Να ήταν εδώ κι εκεί­νη και ο Δημή­τρης, ο σύζυ­γός της! Να ήταν εδώ και να είχε γρά­ψει το και­νού­ριο της έργο, να συνέ­χι­ζε την παρου­σί­α­ση της επι­τυ­χί­ας της στο ρόλο της μητέ­ρας του Μάντζαρου.

Η απου­σία της, στην ψυχή και στο μυα­λό μου, έχει χαρα­χτεί και θα μεί­νει όσο θα ζω, Αδι­καιο­λό­γη­τη! Η Χρύ­σα χάθη­κε άδι­κα και αδι­καιο­λό­γη­τα μαζί με άλλους εκα­τό συναν­θρώ­πους μας στη φονι­κή πυρ­κα­γιά στο Μάτι. Η τρα­γι­κή απώ­λειά της είναι μεγά­λο κόστος για το Ελλη­νι­κό θέα­τρο. Το ίδιο όμως κόστος έχει και η απώ­λεια όλων των συναν­θρώ­πων μας σε εκεί­νη την κατα­στρο­φή. Κόστος ανε­κτί­μη­το για την προ­σφο­ρά που είχε να κατα­θέ­σει ο καθέ­νας τους σε ότι ήταν ταγμένος.

Η Χρύ­σα είχε τη μοί­ρα και την τύχη που έχει ο κάθε Έλλη­νας πολί­της, εκτε­θει­μέ­νος στο τυχαίο που στοι­χειώ­νει τη ζωή του χρό­νια τώρα και με κυβερ­νή­σεις επί κυβερ­νή­σε­ων. Γι’ αυτό και νομί­ζω πως η απώ­λειά της έχει μια άλλη διά­στα­ση και θα είναι διαρ­κώς, από το συμ­βάν μέχρι το πάντα, η αφορ­μή να επα­να­προσ­διο­ρί­ζου­με την κοι­νω­νι­κή και την πολι­τι­κή ευαι­σθη­σία μας.

Η Ελλη­νι­κή τέχνη του θεά­τρου και τα Ελλη­νι­κά γράμ­μα­τα έχα­σαν πρό­ω­ρα και αδι­καιο­λό­γη­τα μια γυναί­κα που τα υπη­ρε­τού­σε χωρίς προ­σω­πι­κές κενές φιλο­δο­ξί­ες, αλλά ουσια­στι­κά και με σεμνό­τη­τα. Μακά­ρι η άδι­κη απώ­λειά της, ανά­με­σα σε όλους όσοι χάθη­καν άδι­κα το περ­συ­νό καλο­καί­ρι να δικαιω­θεί από τα έργα και τις ημέ­ρες όσων δια­χει­ρί­ζο­νται τις τύχες μας, εφ’ όσον τους το επι­τρέ­που­με. Κι αυτό που γρά­φω ας μη δια­βα­στεί με καμιά μικρο­πο­λι­τι­κή ανάγνωση.

Τη Χρύ­σα την αγα­πού­σα και τη σεβό­μουν και τη θαύ­μα­ζα. Στο μπαλ­κό­νι του σπι­τιού μου έχω πάντα μια μικρή όμορ­φη στά­μνα – γλά­στρα με φυτε­μέ­νο γερά­νι που αντέ­χει στους και­ρούς, είναι δώρο της σε κάποια πρε­μιέ­ρα έργου μου… Και θα τελειώ­σω επα­να­λαμ­βά­νο­ντας: Μακά­ρι να μην γινό­ταν η χθε­σι­νή συνά­ντη­ση στη μνή­μη της! Μακά­ρι να ήτα­νε εδώ μαζί μας, δίπλα στις αγω­νί­ες μας, με τις δικές της αγω­νί­ες. Δίπλα στην αέναη αγω­νία των ανθρώ­πων του θεάτρου».

Πηγή www.in.gr

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -