Λένα Ουζουνίδου: Τίποτα δεν αντικαθιστά την επικοινωνία με το κοινό

Η Λένα Ουζου­νί­δου δεν θα ασχο­λού­νταν ποτέ με τις θετι­κές επι­στή­μες παρά τα εικο­σά­ρια που έπαιρ­νε στα μαθη­μα­τι­κά. Θέα­τρο και πάλι θέα­τρο. Φωνή αρχό­ντισ­σας πάλ­κου, εύπλα­στο πρό­σω­πο με κεκτη­μέ­νη τη δια­στρο­φή των μεγά­λων κωμι­κών, που έκα­ναν δικές τους τις ιστο­ρί­ες όλου του κόσμου και απο­κτού­σαν συνο­δοι­πό­ρους σε μηδε­νι­κό χρό­νο, αλλά και με την ικα­νό­τη­τα να βαρύ­νει δίνο­ντας σχή­μα στον πόνο, την από­γνω­ση, το κενό.
Φέτος κατα­φέρ­νει να συν­δυά­σει αρκε­τά και δια­φο­ρε­τι­κά πράγ­μα­τα με απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα και νίκες. Μέχρι πρό­σφα­τα αλώ­νι­ζε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη του ’60 με τον «Αρί­στο» του Θωμά Κορο­βί­νη στο θέα­τρο του Νέου Κόσμου, η «Ψιλι­κα­τζού» στο «Vault» έχει απο­κτή­σει φίλους από όλη την Αττι­κή και τα περί­χω­ρα, το σίριαλ «Πέτα τη φρι­τέ­ζα», όπου υπο­δύ­ε­ται τη Ζαμπέ­λα Λεπί­δα, θυμί­ζει την τηλε­ό­ρα­ση που χάθη­κε ή δεν χάθη­κε. «Οι συντε­λε­στές όλοι λει­τουρ­γούν με όρους κινη­μα­το­γρα­φι­κούς», λέει. Και τώρα η παρά­στα­ση «Τα μάτια» του Πάμπλο Μεσί­ες, επί­σης στο θέα­τρο του Νέου Κόσμου. Σε αυτό το «μελό­δρα­μα γέλιου» η Ουζου­νί­δου είναι η Αργε­ντί­να Νατά­λια. «Είναι η χρο­νιά σας. Είναι η χρο­νιά σου, Λένα». «Είμαι πολύ συγκι­νη­μέ­νη. Υπάρ­χει κόσμος που με αγα­πά­ει πολύ τελι­κά. Νέα παι­διά έρχο­νται μετά τις παρα­στά­σεις και μου λένε “Λένα, σε ευχα­ρι­στού­με πολύ”, στο “Vault” γυναί­κες με πιά­νουν από το χέρι. Δεν υπάρ­χει μεγα­λύ­τε­ρη ικα­νο­ποί­η­ση από αυτό που ζω τον τελευ­ταίο και­ρό. Οσο έπαι­ζα τη Στα­μα­τία, με στα­μα­τού­σε ο κόσμος στο μετρό φωνά­ζο­ντας “Στα­μα­τία”! Είναι όλα ωραία. Και στο θέα­τρο και την τηλε­ό­ρα­ση συνυ­πάρ­χω με ανθρώ­πους που μπο­ρώ και συνεν­νο­ού­μαι. Της ίδιας συνο­μο­τα­ξί­ας”, ανα­φέ­ρει στη «Νέα Σελίδα».

«Αν ήμουν ενζε­νί, δεν θα υπο­δυό­μουν τη Σταματία»
Εχει πει κατά και­ρούς ότι πολύ χαί­ρε­ται το γεγο­νός ότι δεν υπήρ­ξε ποτέ ενζε­νί. «Αν ήμουν ενζε­νί, δεν θα σκε­φτό­ταν ποτέ ο Βαγ­γέ­λης Θεο­δω­ρό­που­λος να μου δώσει τον ρόλο της Στα­μα­τί­ας. Από τα 28 μου υπο­δύ­ο­μαι ντά­μες, αλλά δεν αγχώ­θη­κα ποτέ με αυτό. Ισα ίσα, το απο­λάμ­βα­να και το απολαμβάνω».

Η Λένα Ουζου­νί­δου μου θυμί­ζει πρό­σω­πο που θα ξεχώ­ρι­ζαν με τη μία ο Τζα­βέλ­λας, ο Κούν­δου­ρος, ο Σακελ­λά­ριος. Είναι ήρε­μη και μεγα­λό­ψυ­χη. Είναι φανε­ρό ότι όλα ήρθαν όπως τα είχε σκε­φτεί. Μου το επι­βε­βαιώ­νει. «Ολα ήρθαν όπως τα είχα στον νου μου. Ελε­γα ότι θα γίνω γνω­στή εκεί γύρω στα 40. Ετσι έγι­νε. Δεν πίε­σα τίπο­τα και όλα τα αντι­με­τώ­πι­ζα με πολ­λή προ­σή­λω­ση. Αφο­σιω­νό­μουν με την ίδια έντα­ση και στα μικρά και στα μεγά­λα. Το θέα­τρο το λατρεύω, όπως λατρεύω και την επι­κοι­νω­νία με το κοι­νό. Τίπο­τα δεν το αντι­κα­θι­στά αυτό».

Στα «Μάτια» (σκη­νο­θε­σία Παντε­λής Δεντά­κης) υπο­δύ­ε­ται τη Νατά­λια, μια γυναί­κα με πεί­σμα που δεν το βάζει κάτω. Ιδιαί­τε­ρα μορ­φω­μέ­νη και με δική της κοσμο­θε­ω­ρία, η Νατά­λια δίνει ρεύ­μα στο πάθος της χωρίς να μετα­νιώ­νει. «Το κεί­με­νο του Μεσί­ες είναι γεμά­το ανα­τρο­πές. Ο ίδιος επι­λέ­γει να βάλει μέσα πολ­λά είδη θεά­τρου. Είναι πρω­το­πο­ρια­κός και με πολύ χιού­μορ. Θέτει ερω­τή­μα­τα: Ποιος είναι ο τόπος μου; Πώς είναι ο τόπος μου; Τι είναι η ζωή; Τι είναι ο έρω­τας;» συμπληρώνει.

Επει­τα από ένα γεμά­το φθι­νό­πω­ρο και έναν χει­μώ­να όλο εκπλή­ξεις και ταχύ­τη­τες, η Λένα Ουζου­νί­δου έχει απο­φα­σί­σει ότι το καλο­καί­ρι δεν θα εργα­στεί, αλλά θα κάνει οικο­νο­μία δυνά­με­ων και θα αφο­σιω­θεί στους δικούς της ανθρώ­πους. «Ζω μια αλη­θι­νή ζωή», μου λέει προς το τέλος της κου­βέ­ντας μας. Και σκέ­φτο­μαι ότι έτσι εξη­γού­νται όλα.

Info
«Τα μάτια» του Πάμπλο Μεσί­ες. Σκη­νο­θε­σία: Παντε­λής Δεντά­κης. Παί­ζουν: Αννα Καλαϊ­τζί­δου, Μαρία Μοσχού­ρη, Ελέ­νη Ουζου­νί­δου, Αλέ­ξαν­δρος Χρυσανθόπουλος
Θέα­τρο του Νέου Κόσμου – Κεντρι­κή σκηνή

Πηγή http://neaselida.gr

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -