Θρίλερ στην Αίγινα: Τους βασάνισαν και τους έκαψαν ζωντανούς μέσα στο σπίτι τους

Φρι­χτό θάνα­το μέσα στο ίδιο τους το σπί­τι στην Αίγι­να βρή­καν η Ειρή­νη Μαρ­μα­ρι­νού και ο ανι­ψιός της Λάμπρος Πρω­το­νο­τά­ριος το Νοέμ­βριο του 2015, όταν ληστές εισέ­βα­λαν στο σπί­τι τους και αφού τους βασά­νι­σαν τους έκα­ψαν ζωντανούς.

Το σπί­τι όπου δια­πρά­χθη­κε το άγριο έγκλη­μα, στον ήσυ­χο οικι­σμό των Αγί­ων Ασω­μά­των, επι­σκέ­φθη­κε η Αγγε­λι­κή Νικο­λού­λη μαζί με το Θόδω­ρο Λέκ­κα, στο επει­σό­διο του “Φως στο Τού­νελ” που προ­βλή­θη­κε το βρά­δυ της Παρα­σκευ­ής. Κι ενώ η έρευ­να για την υπό­θε­ση βρί­σκε­ται ακό­μη σε εξέ­λι­ξη, το σπί­τι μοιά­ζει ανέ­πα­φο, με εμφα­νή τα σημά­δια που άφη­σαν οι αστυ­νο­μι­κοί της Σήμαν­σης και το αίμα των δύο αθώ­ων θυμάτων.

Σύμ­φω­να με τις Αρχές, όλα τα στοι­χεία οδη­γούν στο συμπέ­ρα­σμα πως το κίνη­τρο των αδί­στα­κτων δολο­φό­νων ήταν οικο­νο­μι­κό. Από την άρση τρα­πε­ζι­κού απορ­ρή­του προ­έ­κυ­ψε πως λίγο πριν τα capital control η άτυ­χη γυναί­κα είχε προ­χω­ρή­σει σε ανά­λη­ψη των απο­τα­μιεύ­σε­ων της ύψους οκτα­κο­σί­ων χιλιά­δων ευρώ, που ενδε­χο­μέ­νως είχε κρύ­ψει στο σπί­τι της. Με δεδο­μέ­νο ότι τα θύμα­τα βασα­νί­στη­καν, οι αστυ­νο­μι­κοί θεω­ρούν ότι οι δρά­στες κατά­φε­ραν το σκο­πό τους να βρουν και να αρπά­ξουν τα χρή­μα­τα. Ο χώρος της μονο­κα­τοι­κί­ας ερευ­νή­θη­κε εσω­τε­ρι­κά και εξω­τε­ρι­κά, χωρίς να βρε­θεί το παραμικρό.

Ο νομι­κός εκπρό­σω­πος των συγ­γε­νών των θυμά­των Νίκος Δια­λυ­νάς, βρέ­θη­κε στο στού­ντιο του «Τού­νελ». Όπως είπε, έχει ήδη κατα­θέ­σει καταγ­γε­λία – ανα­φο­ρά για να υπάρ­ξει ενη­μέ­ρω­ση από τους αρμό­διους σχε­τι­κά με τις έρευ­νες των Αρχών που βρί­σκο­νται σε εξέ­λι­ξη. Ανέ­φε­ρε πως η οικο­γέ­νεια ξεκί­νη­σε δικές της έρευ­νες , ορί­ζο­ντας ειδι­κούς επι­στή­μο­νες ώστε να φωτι­στεί η αλή­θεια και να βρε­θούν οι ένοχοι.

Μετα­ξύ άλλων είπε: « Έχω εντο­λή από την οικο­γέ­νεια να φτά­σου­με μέχρι τέλους. Πιστεύ­ου­με ότι υπήρ­χαν σημα­ντι­κές παρα­λεί­ψεις από τις Αρχές, οι οποί­ες έχουν επι­ση­μαν­θεί με ανα­φο­ρά μας προς τον αρχη­γό της ΕΛ.ΑΣ., στην αρμό­δια υπουρ­γό και στον εισαγ­γε­λέα του Αρεί­ου Πάγου.

Είναι τρο­με­ρό αυτό που συνέ­βη και παρ’ ολί­γο θα ήταν θύμα και η εντο­λέ­ας μου, για­τί είχε προ­γραμ­μα­τί­σει με την μικρή της κόρη να επι­σκε­φθεί τα θύμα­τα. Κατά την ταπει­νή μου άπο­ψη δεν τίθε­ται θέμα ληστεί­ας. Οι δρά­στες έψα­χναν έγγρα­φα που ενο­χο­ποιού­σαν συγκε­κρι­μέ­νο άτο­μο. Αυτο­ψία στον χώρο δεν έγι­νε, προ­σω­πι­κά απευ­θύν­θη­κα στο αρμό­διο τμή­μα εγκλη­μά­των κατά ζωής, ζήτη­σα φωτο­γρα­φί­ες και μου απά­ντη­σαν ότι ισχύ­ει το απόρ­ρη­το της προ­α­νά­κρι­σης . Αυτά είναι απα­ρά­δε­κτα πράγ­μα­τα μετά από τρία χρόνια…».

“Κλειδί” η κηλίδα αίματος για τον εντοπισμό του δράστη;

Η Πυρο­σβε­στι­κή Υπη­ρε­σία Αίγι­νας ενη­με­ρώ­θη­κε για το περι­στα­τι­κό στις έντε­κα και τέταρ­το το βρά­δυ. Έφθα­σε άμε­σα στο σημείο που ήταν πολύ κοντά στις εγκα­τα­στά­σεις του κλι­μα­κί­ου και η φωτιά σβή­στη­κε μετά από δέκα με δεκα­πέ­ντε λεπτά περί­που. Οι δρά­στες υπο­λο­γί­ζε­ται ότι έβα­λαν τη φωτιά μετά τις δέκα και τέταρ­το το βράδυ.

Σύμ­φω­να με πλη­ρο­φο­ρί­ες οι κεντρι­κές πόρ­τες του σπι­τιού ήταν κλει­δω­μέ­νες με το κλει­δί να βρί­σκε­ται από μέσα. Το τζά­μι της μπαλ­κο­νό­πορ­τας δίπλα από την εξώ­πορ­τα βρέ­θη­κε σπα­σμέ­νο. Φαί­νε­ται ότι από εκεί έσυ­ραν την ηλι­κιω­μέ­νη αφού την αιφ­νι­δί­α­σαν στον κήπο.

Στο μπά­νιο και στον τοί­χο που οδη­γεί στο υπνο­δω­μά­τιο βρέ­θη­κε αίμα. Το σημα­ντι­κό όμως είναι ότι εντο­πί­στη­κε κηλί­δα αίμα­τος δίπλα από κανα­πέ που βρί­σκε­ται πολύ κοντά στην μπαλ­κο­νό­πορ­τα που έσπα­σαν. Πιστεύ­ε­ται πως το αίμα αυτό ανή­κει σε έναν από τους δρά­στες που τραυ­μα­τί­στη­κε όταν έσπα­σε το τζάμι.

Στο σπί­τι δεν εντο­πί­στη­κε κάποιο μπι­τό­νι εύφλε­κτου υλι­κού. Οι δρά­στες είχαν τοπο­θε­τή­σει παπλώ­μα­τα και κουρ­τί­νες πάνω στο κρε­βά­τι και στο πάτω­μα, τους έβα­λαν φωτιά κι από πάνω τοπο­θέ­τη­σαν τα θύμα­τα για να καούν.

“Ψάχνω την αλήθεια στα αποκαΐδια”

Η αδελ­φή και ανι­ψιά των θυμά­των Νεκτα­ρία Πρω­το­νο­τά­ριου μίλη­σε στην Αγγε­λι­κή Νικο­λού­λη, λέγο­ντας ότι το σπί­τι που έγι­νε το άγριο φονι­κό είναι κομ­μά­τι της παι­δι­κής της μνή­μης. Από τότε που οι γονείς της έφυ­γαν από τη ζωή, εκεί­νη και ο αδελ­φός της μεγά­λω­σαν με τη φρο­ντί­δα των συγ­γε­νών τους στην ίδια γει­το­νιά, που άλλο­τε έσφυ­ζε από ζωή.

«Δεν μπο­ρώ να εξη­γή­σω όλα αυτά που συνέ­βη­σαν στην οικο­γέ­νεια μου. Σ’ αυτό το σπί­τι έμε­νε η θεία μου η Ειρή­νη, που ήταν ανύ­παν­δρη και το ‘χε φτιά­ξει με τους κόπους μιας ζωής. Ζού­σε συντη­ρη­τι­κά και αθό­ρυ­βα χωρίς να ενο­χλεί κανέ­ναν, με τον σκύ­λο της που τον υπε­ρα­γα­πού­σε. Ο αδελ­φός μου ήρθε πρό­σφα­τα εδώ και πριν έμε­νε με τους άλλους συγ­γε­νείς μας που χάθη­καν και οι δύο μέσα σε επτά μήνες. Το γεγο­νός αυτό τον σημά­δε­ψε, για­τί είχαν πεθά­νει και οι γονείς μας παλιό­τε­ρα. Μια ζωή απώ­λειες και θάνα­τοι… Η μοί­ρα έπαι­ξε και σε εκεί­νον άσχη­μο παιχνίδι..Μια βδο­μά­δα πριν το κακό, είχα­με το μνη­μό­συ­νο του θεί­ου και μετά μπή­καν μες στο σπί­τι και σκό­τω­σαν δυο ανθρώ­πους… Μ’ αυτόν τον βίαιο και απάν­θρω­πο τρό­πο», είπε μετα­ξύ άλλων.

Έκα­νε δε λόγο για “καρ­τέ­ρι θανά­του”, υπο­γραμ­μί­ζο­ντας ότι: «Ας υπο­θέ­σου­με πως είχαν την πλη­ρο­φο­ρία πως εδώ μέσα μπο­ρεί η θεία μου να είχε κάποια χρή­μα­τα και μάλι­στα σε μια επο­χή που ίσχυαν τα capital control. Είναι δυνα­τόν να μπού­νε μέσα και να τους ξυλο­κο­πή­σουν με τέτοιο μένος μέχρι θανά­του; Την ώρα που οι γεί­το­νες είχαν γιορ­τή, σ’ ένα σημείο τόσο κεντρι­κό; Τόσο θρά­σος; Δεν γνω­ρί­ζω ποια είναι η αλή­θεια… Που να τη βρω μέσα στις στά­χτες και τα απο­κα­ΐ­δια δύο αθώων;».

Στην ερώ­τη­ση αν έχουν σκε­φτεί την περί­πτω­ση οι δύο δρά­στες να μην ήθε­λαν χρή­μα­τα αλλά να απο­σπά­σουν μια πλη­ρο­φο­ρία ή να ζητή­σουν κάτι άλλο, η μάρ­τυ­ρας απά­ντη­σε: «Δεν πάει που­θε­νά το μυα­λό μου… Στην οικο­γέ­νεια μας δεν είχα­με έχθρες, ούτε αυτοί οι δύο αθώ­οι άνθρω­ποι είχαν παρά­νο­μες δρα­στη­ριό­τη­τες. Ούτε νονοί της νύχτας ήταν, ούτε εγκλη­μα­τί­ες για να τους φερ­θούν μ’ αυτόν τον τρό­πο. Ακό­μη κι οι εγκλη­μα­τί­ες, τέτοιο τέλος δεν έχουν…».

Σύμ­φω­να με τη Νεκτα­ρία, όταν έφτα­σε στο σπί­τι αυτό είχε ήδη παρα­δο­θεί στις φλό­γες και είχε φτά­σει εκεί η Πυρο­σβε­στι­κή: «Σάστι­σα, προ­σπα­θού­σα να τους πω πως μέσα βρί­σκο­νταν δύο άνθρω­ποι και χρειά­ζο­νταν βοή­θεια και με συγκρα­τού­σαν να μην πλη­σιά­σω. Είδα την πλαϊ­νή πόρ­τα ανοι­κτή και το τζά­μι σπα­σμέ­νο, αλλά ο πυκνός καπνός έβγαι­νε από παντού. Κατευ­θύν­θη­κα προς τον διά­δρο­μο νομί­ζο­ντας πως θα μπο­ρού­σα να ειδο­ποι­ή­σω τον αδελ­φό μου. Όπως έπε­φτε το φως από το στύ­λο του δρό­μου, είδα ανα­κα­τε­μέ­να πράγ­μα­τα, πεσμέ­να κάτω. Παπλώ­μα­τα, κου­βέρ­τες, ανα­πο­δο­γυ­ρι­σμέ­νες καρέ­κλες, ένα σπί­τι ανά­στα­το… Προ­σπά­θη­σα να σπρώ­ξω στην άκρη τα πεσμέ­να έπι­πλα για να προ­χω­ρή­σω και να πάω στο άλλο δωμά­τιο, αλλά κάποιος με τρά­βη­ξε έξω. Τότε ήρθε και ο γιος μου που με είχε ακο­λου­θή­σει και είπε στον πυρο­σβέ­στη: «Για­τί δεν της λέτε την αλή­θεια;». Δεν είχα δει τους ανθρώ­πους μου που­θε­νά μες στο σπί­τι… Τότε μου είπαν πως είχαν τελειώ­σει μ’ αυτόν τον τρό­πο… Δεν ήξε­ρα αν έβλε­πα εφιάλ­τη ή αν ζού­σα μια πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Έχα­σα τη γη κάτω από τα πόδια μου…».

Ο μάρτυρας που μίλησε πίσω από την γκαραζόπορτα

Η Αγγε­λι­κή Νικο­λού­λη εντό­πι­σε έναν μάρ­τυ­ρα που φέρε­ται να είχε καλές σχέ­σεις με τη γυναί­κα και να ττη συμ­βού­λευε σχε­τι­κά με τα χρή­μα­τα της. Παρά την επι­μο­νή της, δεν την δέχθη­κε στο χώρο του. Δέχθη­κε όμως να συνο­μι­λή­σουν με αυτόν να παρα­μέ­νει πίσω από μία μεγά­λη γκαραζόπορτα:

Αγγε­λι­κή Νικο­λού­λη: Μπο­ρώ να έρθω μέσα;

Μάρ­τυ­ρας: Είναι τα σκυ­λιά. Δεν μπο­ρείς να έρθεις μέσα. Ψήνω και θα μου καούν.

Α.Ν.: Θέλεις να γυρί­σεις τα ψητά σου και να έρθω;

Μάρ­τυ­ρας: Πρέ­πει να τελειώ­σω. Δυστυ­χώς, δεν είναι κατάλ­λη­λη ώρα.

Α.Ν.: Βοη­θού­σες την Ειρή­νη; Σου είχε εμπι­στευ­τεί χρήματα;

Μάρ­τυ­ρας: Δεν μου είχε εμπι­στευ­τεί ποτέ χρή­μα­τα. Εγώ νομί­ζω ότι δεν εμπι­στευό­ταν ποτέ κανέ­ναν. Δεν ήταν άνθρω­πος να εμπι­στευ­τεί κάποιον.

Α.Ν: Ξέρω πως έψα­χνε να επεν­δύ­σει με υψη­λό επι­τό­κιο και την είχες βοη­θή­σει… Ήσα­σταν φίλοι… Σου είχε εμπιστοσύνη…

Μάρ­τυ­ρας: Τι δου­λειά έχω εγώ με αυτά που μου λέτε; Δεν είχα­με φιλι­κή επα­φή. Ερχό­ταν, έφευ­γε, δεν μίλα­γε ποτέ για αυτά τα θέμα­τα. Δεν ξέρα­με ούτε τι είχε, ούτε αν είχε, ούτε τι δεν είχε.

Α.Ν: Έπαιρ­νες εσύ τη σύντα­ξη της;

Μάρ­τυ­ρας: Καμία σύντα­ξη δεν πήρα. Πήρα μόνο όταν είχε τα capital controls 40 ή 60 ευρώ.

Α.Ν: Κάνω μια προ­σπά­θεια για να βρε­θεί η αλή­θεια και να βοηθήσουμε…

Μάρ­τυ­ρας: Αυτή η υπό­θε­ση νομί­ζω είναι στην ανά­κρι­ση. Ό,τι είχα να πω το είπα εκεί που πρέ­πει. Δεν έχω να πω κάτι. Με τους δημο­σιο­γρά­φους δεν το έχω. Για μένα είναι ό,τι χει­ρό­τε­ρο… Δεν μιλάω για εσάς. Γενικά.

Οι δρά­στες στην προ­σπά­θεια τους να βρουν αυτό που έψα­χναν, έσκι­σαν μέχρι και τις ταπε­τσα­ρί­ες από πολυ­θρό­νες. Δεν άγγι­ξαν καθό­λου όμως τις βιτρί­νες με τα αση­μι­κά αλλά και μια εικό­να αξίας.

Η Αγγε­λι­κή Νικο­λού­λη με την Νεκτα­ρία , την αδελ­φή και ανι­ψιά των θυμά­των, κατευ­θύν­θη­καν στο σημείο που η άτυ­χη γυναί­κα συνή­θι­ζε να αφή­νει το δίκυ­κλο της κάτω από μια πρό­χει­ρη κατα­σκευή στον κήπο. Το μηχα­νά­κι είναι σήμε­ρα αφη­μέ­νο στο ίδιο σημείο που βρέ­θη­κε μετά το φονι­κό. Δίπλα του είναι ακό­μα οι σακού­λες με τα μπου­κά­λια κρα­σί που της χαρί­σα­νε σε φιλι­κό σπί­τι πριν φτά­σει στο δικό της κι έρθει αντι­μέ­τω­πη με τους δολο­φό­νους της.

«Ποτέ στο παρελ­θόν δεν είχε συμ­βεί κάτι ανά­λο­γο στην κοι­νω­νία της Αίγι­νας. Κλέ­φτες μπαί­να­νε κάπου, έπαιρ­ναν ότι ήθε­λαν και έφευ­γαν. Δεν σκό­τω­σαν ανθρώ­πους… Εμείς το μόνο που ζητά­με, είναι να εξι­χνια­στεί αυτό το έγκλη­μα. Να συλ­λη­φθούν οι ένο­χοι. Το κακό μας το έκα­ναν, χάσα­με δυο ανθρώ­πους μας… Αυτοί όμως κυκλο­φο­ρούν ελεύ­θε­ροι και κάποια στιγ­μή θα το επα­να­λά­βουν…», είπε εμφα­νώς συγκι­νη­μέ­νη η Νεκταρία.

 

Πηγή news247.gr