ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Του Χαρά­λα­μπου Στέρτσου

Οι «ενερ­γεια­κές κοι­νό­τη­τες» με βάση το νόμο 4513 φεκ α’ 9/23.01.2018 είναι ο νέος θεσμός που μπο­ρεί να αλλά­ξει άμε­σα τον χάρ­τη στο ενερ­γεια­κό μέλ­λον της χώρας ξεκι­νώ­ντας από την Τ.Α . Ένας θεσμός που είναι στα χέρια των πολι­τών και της Τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης να παρά­γουν αυτό­νο­μα το ρεύ­μα που κατα­να­λώ­νουν και να εξα­σφα­λί­ζουν μ΄αυτό τον τρό­πο σχε­δόν δωρε­άν ενέρ­γεια σε τοπι­κό επίπεδο .

Μια σχε­τι­κή επέν­δυ­ση μπο­ρεί ξεκι­νή­σει άμε­σα από τους Δήμους προ­σφέ­ρο­ντας ενερ­γεια­κή αυτάρ­κεια σε δημο­τι­κά κτί­ρια και σχο­λεία, αλλά να γίνει και ζωντα­νό παρά­δειγ­μα ώστε να οργα­νω­θούν οι δημό­τες στην συνερ­γα­τι­κή παρα­γω­γή ενέρ­γειας να εξοι­κο­νο­μή­σουν σημα­ντι­κούς πόρους για κάθε νοικοκυριό.

Δεν χρειά­ζε­ται τίπο­τε περισ­σό­τε­ρο από πολι­τι­κή βού­λη­ση και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα των εκπρο­σώ­πων της Τ.Α και των δημο­τών καθώς η τεχνο­λο­γία και τεχνο­γνω­σία προ­σφέ­ρε­ται πλέ­ον σε προ­σι­τές τιμές και υπάρ­χουν σχε­τι­κά χρη­μα­το­δο­τι­κά εργαλεία.

Τι ακρι­βώς είναι οι ενερ­γεια­κές κοινότητες;

Οι ενερ­γεια­κές κοι­νό­τη­τες είναι τοπι­κοί αστι­κοί συνε­ται­ρι­σμοί απο­κλει­στι­κού σκο­πού, μέσω των οποί­ων πρω­τί­στως οι πολί­τες (είτε ως φυσι­κά είτε ως νομι­κά πρό­σω­πα) μπο­ρούν να δρα­στη­ριο­ποι­η­θούν στον ενερ­γεια­κό τομέα, αξιο­ποιώ­ντας τις καθα­ρές πηγές ενέργειας.

Το νέο θεσμι­κό πλαί­σιο δια­σφα­λί­ζει ευνοϊ­κούς όρους για τη σύστα­ση και τη λει­τουρ­γία ενερ­γεια­κών κοι­νο­τή­των, με στό­χο την ενί­σχυ­ση όχι μόνο των ατο­μι­κών / οικο­γε­νεια­κών εισο­δη­μά­των, αλλά και της τοπι­κής επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας, της αλλη­λέγ­γυας οικο­νο­μί­ας και την προ­ώ­θη­ση της ενερ­γεια­κής δημοκρατίας.

Η κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία ως σύστη­μα είναι ανα­γκαία συν­θή­κη προ­κει­μέ­νου να υλο­ποι­η­θεί αυτός ο στό­χος με συνέρ­γειες πολι­τών ώστε να εξα­σφα­λι­στεί ένα βιώ­σι­μο ενερ­γεια­κό σύστη­μα για όλες τις κοι­νω­νι­κές ομά­δες χωρίς απο­κλει­σμούς και για την αντι­με­τώ­πι­ση της ενερ­γεια­κής φτώ­χειας. Στους Συνε­ται­ρι­σμούς αυτούς μπο­ρούν να συμ­με­τέ­χουν από κοι­νού η και ξεχω­ρι­στά Δήμοι νομι­κά τους πρό­σω­πα και δημό­τες. Η εγκα­τά­στα­ση φωτο­βολ­ταϊ­κών μπο­ρεί να γίνει σε στέ­γες αλλά και φωτο­βολ­ται­κά πάρκα.

Από πλη­ρο­φο­ρί­ες που συγκε­ντρώ­σα­με η επέν­δυ­ση για κάθε νοι­κο­κυ­ριό κυμαί­νε­ται σε 2.000 με 3.000 Ε. και το όφε­λος από­δο­σης γύρω στο 15% το χρό­νο. Άρα από­σβε­ση κεφα­λαί­ου σε λιγό­τε­ρο από 5 χρό­νια. Πρα­κτι­κά μια σχε­τι­κή επέν­δυ­ση μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει ενερ­γεια­κή αυτάρ­κεια σε δημο­τι­κά κτί­ρια και σχο­λεία, αλλά να γίνει και ζωντα­νό παρά­δειγ­μα ώστε να οργα­νω­θούν οι δημό­τες στην συνερ­γα­τι­κή παρα­γω­γή ενέρ­γειας να εξοι­κο­νο­μή­σουν σημα­ντι­κούς πόρους για κάθε νοικοκυριό.

Οι οργα­νώ­σεις της Κοι­νω­νί­ας Πολι­τών, οικο­λο­γι­κές, πολι­τι­στι­κές, κατα­να­λω­τι­κές και ανθρω­πι­στι­κές μπο­ρούν να παί­ξουν σπου­δαίο και απο­φα­σι­στι­κό ρόλο στην κινη­το­ποί­η­ση των πολι­τών καθώς δια­θέ­τουν το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ εμπι­στο­σύ­νης που χρειά­ζε­ται ώστε να δημιουρ­γη­θούν αστι­κοί Συνε­ται­ρι­σμοί ενέρ­γειας όπως προ­βλέ­πει ο νέος νόμος.

Η κινη­το­ποί­η­ση των δια­δι­κα­σιών από τα κάτω για την παρα­γω­γή τα ενέρ­γεια από εναλ­λα­κτι­κές πηγές προ­σφέ­ρε­ται για πρώ­τη φορά στην ιστο­ρία καθώς οι μεγά­λες πολυ­ε­θνι­κές εται­ρεί­ες ( πετρε­λαϊ­κές) γίνο­νται τρο­χο­πέ­δη στην εξά­πλω­ση των νέων τεχνο­λο­γιών του δια­μοι­ρα­σμού της ενέρ­γειας και της γνώ­σης. Είναι προ­φα­νές ότι δεν θέλουν να χάσουν τα υπερ­κέρ­δη τους από μια νέα βιο­μη­χα­νία της ενέρ­γειας που ελα­χι­στο­ποιεί το κόστος. Επο­μέ­νως γεν­νά­ται και ένα πολι­τι­κό ζήτη­μα οι τοπι­κές κοι­νω­νί­ες να υπε­ρα­σπι­στούν το κοι­νω­νι­κό όφε­λος ένα­ντι εκεί­νων που εμπο­δί­ζουν την διά­χυ­ση στις τεχνο­λο­γι­κές και­νο­το­μί­ες και την κατα­νε­μη­μέ­νη ενέργεια.

Η ενέρ­γεια είναι πολύ σοβα­ρή υπό­θε­ση για το μέλ­λον της κοι­νω­νί­ας και του Πλα­νή­τη λόγω κλι­μα­τι­κής αλλα­γής, για να αφε­θεί στα χέρια των μεγά­λων πολυ­ε­θνι­κών που εμμέ­νουν να κρα­τούν όμη­ρο την ανθρω­πό­τη­τα στα ορυ­κτά καύ­σι­μα. Η εγρή­γορ­ση της κοι­νω­νί­ας στο ζήτη­μα της ενέρ­γειας είναι κεφα­λαιώ­δους σημα­σί­ας. Ξεκι­νώ­ντας το νοη­τι­κό ταξί­δι από την Προ­μη­θεϊ­κή φωτιά, φθά­νο­ντας τον ηλε­κτρο­μα­γνη­τι­σμό και τις άπει­ρες δορυ­φο­ρι­κές ραδιο­συ­χνό­τη­τες στα κινη­τά μας οφεί­λου­με να ανα­στο­χα­στού­με. Η «Ενέρ­γεια» σε όλες τις μορ­φές της είναι πηγή ζωής με προ­έ­λευ­ση το ζωο­δό­τη Ήλιο.

Ενέρ­γεια είναι η τρο­φή και κάθε κίνη­ση, ενέρ­γεια και η γνώ­ση. Ο Αϊν­στάιν, στο επί­πε­δο της φυσι­κής με τη γνω­στή του εξί­σω­ση Ε=mc2, απέ­δει­ξε ότι τα πάντα είναι ενέρ­γεια. Αντί­στοι­χα και στο επί­πε­δο της οικο­νο­μί­ας η ενέρ­γεια καθο­ρί­ζει κάθε ανά­πτυ­ξη. Οι νέες τεχνο­λο­γί­ες και οι μορ­φές ενέρ­γειας επέ­δρα­σαν καθο­ρι­στι­κά σε όλες τις φάσεις της πρώ­της της δεύ­τε­ρης και τρί­της βιο­μη­χα­νι­κής επανάστασης.

Ειδι­κό­τε­ρα στη περί­ο­δο της 2ης βιο­μη­χα­νι­κής επα­νά­στα­σης η οποία καθο­ρί­στη­κε από τα ορυ­κτά καύ­σι­μα, η συγκέ­ντρω­ση της ενέρ­γειας στα μεγά­λα οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα έδω­σε τερά­στια ώθη­ση στην παρα­γω­γή αλλά στο τέλος προ­κά­λε­σε πολ­λές ανι­σορ­ρο­πί­ες όχι μόνο στην οικο­λο­γία αλλά και στο παγκό­σμιο οικο­νο­μι­κό σύστημα.

Τερά­στια συγκέ­ντρω­ση πλού­του από την μια μεριά και από την άλλη διό­γκω­ση της παγκό­σμιας φτώ­χειας. Στη Τρί­τη βιο­μη­χα­νι­κή επα­νά­στα­ση που δια­νύ­ου­με σήμε­ρα με τη δυνα­τό­τη­τα άντλη­σης απευ­θεί­ας ενέρ­γειας από τον Ήλιο και άλλες ανα­νε­ώ­σι­μες πηγές, δημιουρ­γού­νται οι συν­θή­κες για την κατα­νε­μη­μέ­νη ενέρ­γεια και το δημο­κρα­τι­κό δια­μοι­ρα­σμό της.

Περ­νά­με έτσι σε μια επο­χή όπου γίνε­ται εφι­κτή η ορι­ζό­ντια δια­χεί­ρι­ση της ενέρ­γειας και παρα­γω-κατα­νά­λω­ση από τους ίδιους τους κατα­να­λω­τές οι οποί­οι μπο­ρούν να είναι μέτο­χοι, παρα­γω­γοί, και κατα­να­λω­τές οργα­νώ­νο­ντας ενερ­γεια­κούς και κατα­να­λω­τι­κούς συνεταιρισμούς.

Ο Χαρά­λα­μπος Στέρ­τσος είναι Κοι­νω­νιο­λό­γος και υπο­ψή­φιος Δημο­τι­κός Σύμ­βου­λος στο Περι­στέ­ρι με το συν­δυα­σμό «Πέρα­σμα σε Νέα Σελί­δα» του Βασί­λη Μουκουβίνα

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -