Διαβάστε τη συγκλονιστική κατάθεση Αραβαντινού για τη μαφία στις φυλακές Κορυδαλλού

Οι εκβια­σμοί των μελών της «εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης» ακό­μη και σε σωφρο­νι­στι­κούς υπαλ­λή­λους, φαί­νε­ται πως ήταν σε ημε­ρή­σια διά­τα­ξη, όπως του­λά­χι­στον προ­κύ­πτει από την κατά­θε­ση που έδω­σε στον ανα­κρι­τή στις 19 Μαρ­τί­ου, ο αρχι­φύ­λα­κας, υπεύ­θυ­νος Δημο­σί­ων Σχέ­σε­ων της Ομο­σπον­δί­ας Σωφρο­νι­στι­κών Υπαλ­λή­λων Ελλά­δας  Αντώ­νης Αραβαντινός.

Μάλι­στα, ο φερό­με­νος ως αρχη­γός της μαφί­ας των φυλα­κών είχε πει στον Άντώ­νη Αρα­βα­ντι­νό: «Τα δυο ή τρία εκα­τομ­μύ­ρια, θα μου τα χρω­στάς εσύ, και πρό­σε­χε από δω και πέρα». Όπως λέει στην κατά­θε­σή του στον ανα­κρι­τή ο σωφρο­νι­στι­κός υπάλ­λη­λος, ο Κλ. Λεκο­τσάι ήταν σε θέση να του περι­γρά­ψει ακό­μη και ποια δρο­μο­λό­για κάνουν τα παι­διά του, προ­κει­μέ­νου να πάνε στις καθη­με­ρι­νές τους δραστηριότητες.

Συγκε­κρι­μέ­να, ο σωφρο­νι­στι­κός υπάλ­λη­λος, δέχε­ται ερω­τή­σεις από τον ανα­κρι­τή για τον Αρ. Φλώ­ρο, ο οποί­ος επί­σης είχε μπει στο «στό­χα­στρο» του Κλ. Λεκο­τσάι και απα­ντά ως εξής:

Ανα­κρι­τής: Στο διά­στη­μα που ήσα­σταν στο ψυχια­τρείο Κορυ­δαλ­λού εκρα­τή­θη ο κρα­τού­με­νος Αρι­στεί­δης Φλώρος;
Αντώ­νης Αρα­βα­ντι­νός: Ναι εκρα­τή­θη στο ψυχια­τρείο, κι αν θυμά­μαι καλά, από τον Φεβρουά­ριο μέχρι τον Ιού­νιο ή Ιού­λιο του 2017. Ξανα­γύ­ρι­σε κάποια στιγ­μή αργό­τε­ρα, αλλά εγώ είχα φύγει. Πάντως μετά τις 20 Δεκέμ­βρη 2017, που έφυ­γα εγώ και το θυμά­μαι, για­τί μέχρι τότε δεν είχε έρθει.

Απά­ντη­ση: Επα­φές δια ζώσης δεν μπο­ρεί να είχαν για­τί δεν συνέ­πε­σαν να είναι κρα­τού­με­νοι στο ψυχια­τρείο το ίδιο χρο­νι­κό διά­στη­μα. Θυμά­μαι ένα διά­στη­μα στα μέσα του 2017, που έγι­νε πιο γνω­στό στην κοι­νω­νία των κρα­του­μέ­νων των φυλα­κών και του ψυχια­τρεί­ου, ότι ο Λεκο­τσάι είχε κάποια εμπλο­κή με τον Φλώ­ρο, γεγο­νός που ήταν αφορ­μή να παρα­μέ­νει ο Φλώ­ρος ψυχια­τρείο. Εκεί­νο το διά­στη­μα με πήρε τηλέ­φω­νο ο Λεκο­τσάι και επι­βε­βαιώ­νο­ντας την εμπλο­κή, μου ζητού­σε εξη­γή­σεις, για­τί παρα­μέ­νει ο Φλώ­ρος στο ψυχια­τρείο και δεν τον διώ­χνω, αντι­θέ­τως τον προ­στα­τεύω εκεί, με απο­τέ­λε­σμα να μην μπο­ρεί αυτός να τον εκβιά­ζει απο­τε­λε­σμα­τι­κά και να πάρει τα λεφτά του. Και κατέ­λη­ξε ότι αυτό πρέ­πει να το κάνω οπωσ­δή­πο­τε. Του είπα «ρε, πάλι τα ίδια άρχι­σες;», «τα ίδια, που έλε­γες για τον P. Α (σ.σ. ανα­φέ­ρει το όνο­μα)»; Του το είπα αυτό, για­τί λίγο και­ρό πριν, με είχε ξανα­πά­ρει τηλέ­φω­νο και μου είχε πει να διώ­ξω τον συγκε­κρι­μέ­νο κρα­τού­με­νο από το ψυχια­τρείο, για­τί έχω μάθει εκεί να προ­στα­τεύω τους που@@@δες και δεν μπο­ρεί να τον σκο­τώ­σει εκεί. Κι αν δεν τον διώ­ξω, θα ανα­γκα­στεί να σκο­τώ­σει την μάνα του και για αυτό θα φταίω εγώ. Και τις δύο φορές, είναι αλή­θεια, η κου­βέ­ντα μας κατέ­λη­ξε σε εκα­τέ­ρω­θεν βρι­σιές, με την μόνι­μη επω­δό του Λεκο­τσάι, «εγώ, για καλό σου το λέω». Μετά το τηλε­φώ­νη­μα που μου έκα­νε και ανα­φε­ρό­ταν στον Φλώ­ρο, κάλε­σα στο γρα­φείο μου τον Φλώ­ρο και του είπα να προ­σέ­χει και ο ίδιος, κι ότι εγώ σαν υπη­ρε­σια­κός παρά­γο­ντας θα κάνω ότι μπο­ρώ κι εγώ με τη σει­ρά μου και για να τον πεί­σω να προ­σέ­χει του ανα­φέρ­θη­κα περι­λη­πτι­κά στο διά­λο­γό μου με τον Λεκο­τσάι. Κάποιες μέρες αργό­τε­ρα, μαθαί­νω από πλη­ρο­φο­ρία ενός κρα­του­μέ­νου, ότι ο Λεκο­τσάι συνο­μί­λη­σε από το τηλέ­φω­νο του Υπαρ­χι­φυ­λα­κεί­ου και με άδεια του υπαρ­χι­φύ­λα­κα (…), με τον Φλώ­ρο. Αυτό το έμα­θα την επο­μέ­νη της φερό­με­νης επι­κοι­νω­νί­ας και επει­δή τη στιγ­μή που το έμα­θα δεν είχε βάρ­δια ο υπαρ­χι­φύ­λα­κας, φώνα­ξα τον Φλώ­ρο στο γρα­φείο μου και τον επέ­πλη­ξα σχε­δόν υβρί­ζο­ντάς τον, λέγο­ντάς του «τι κάνεις ρε Φλώ­ρο; εγώ τρέ­χω να πάρω μέτρα για την προ­στα­σία σου από τον Λεκο­τσάι κι εσύ μιλάς στο τηλέ­φω­νο μαζί του;». Και μου λέει: «Τί είναι αυτά που λέτε κύριε αρχι­φύ­λα­κα, δεν μίλη­σα με τον Λεκο­τσάι, ο κ. υπαρ­χι­φύ­λα­κας με φώνα­ξε να έρθω στο τηλέ­φω­νο και όταν κατέ­βη­κα στο γρα­φείο μου είπε, έλα σε θέλει ο Λεκο­τσάι, κι εγώ του είπα, δεν θέλω να μιλή­σω μ ‘αυτόν κι έφυ­γα». Του είπα: «φύγε και μακά­ρι για σένα να’ ναι έτσι». Όταν συνά­ντη­σα τον υπαρ­χι­φύ­λα­κα, του είπα «για­τί (…) άφη­σες τον Λεκο­τσάι  να μιλή­σει με τον Φλώ­ρο; Δεν ξέρεις ότι αυτοί οι δύο έχουν πρό­βλη­μα και γενι­κώς δεν δίνου­με τα υπη­ρε­σια­κά τηλέ­φω­να να συνο­μι­λούν;» Μου είπε «κύριε αρχι­φύ­λα­κα δεν το ήξε­ρα, πίστευα ότι μπο­ρεί να γνω­ρί­ζο­νταν έτσι σε ανθρώ­πι­νο επί­πε­δο, θα άκου­γα τι θα έλε­γαν, θα ήμουν παρών, λάθος μου ενδε­χο­μέ­νως, αλλά να ξέρε­τε ότι δεν μίλη­σαν, για­τί όταν ήρθε ο Φλώ­ρος στο γρα­φείο και του είπα ποιός ήταν, αρνή­θη­κε να μιλή­σει μαζί του». Μετά και από αυτό το γεγο­νός με ξανα­πή­ρε τηλέ­φω­νο ο Λεκο­τσάι  και μου είπε, όσο εξα­κο­λου­θώ να είμαι σε αυτή τη συμπε­ρι­φο­ρά, τα δύο ή τρία εκα­τομ­μύ­ρια, θα μου τα χρω­στάς εσύ, και πρό­σε­χε από δω και πέρα. Τον έβρι­σα είναι αλή­θεια, κι αυτός άρχι­σε να μου περι­γρά­φει τι κάνουν τα παι­διά μου και τα δρο­μο­λό­για που κάνουν για να πάνε στις διά­φο­ρες δρα­στη­ριό­τη­τές τους. Συγκλο­νί­στη­κα μετά από αυτό, για­τί όντως ήταν έτσι αυτά που έλε­γε, και βρί­ζο­ντάς τον πιο έντο­να του είπα «άκου ρε, αν είσαι μάγκας και έξυ­πνος σκό­τω­σε εμέ­να, για­τί αν πει­ρά­ξεις έστω και μια τρί­χα από τα μαλ­λιά της οικο­γέ­νειάς μου, ξέρεις ότι μπο­ρώ να μπω σε οποια­δή­πο­τε φυλα­κή κι αν κρα­τεί­σαι και δεν θα ‘ρθω να σε σκο­τώ­σω αλλά να σε αφή­σω παρά­λυ­το με ένα πιστό­λι. Όχι να σε σκο­τώ­σω, αλλά να σέρ­νε­σαι σαν σκου­λή­κι». Ήξε­ρα πλέ­ον, ότι ήμουν από­λυ­τα στο­χο­ποι­η­μέ­νος από τον Λεκο­τσάι και φρό­ντι­ζα να μαθαί­νω, μέχρι που είναι δια­τε­θει­μέ­νος να το πάει. Μάθαι­να για τις ευθεί­ες απει­λές του στις διά­φο­ρες φυλα­κές που κρα­τιό­ταν, μάθαι­να για το ενδια­φέ­ρον του αν φοράω ή δεν φοράω αλε­ξί­σφαι­ρο γιλέ­κο, μάθαι­να επί­σης, για τις ενέρ­γειές του να στεί­λει διά­φο­ρα ενερ­γού­με­να του (κρα­τού­με­νους) στο Ψυχια­τρείο, είτε για τον Φλώρο».

«Συνέ­χι­ζε να με απει­λεί και να με βρίζει»

Στη συνέ­χεια της κατά­θε­σής του ο Αντώ­νης Αρα­βα­ντι­νός ανα­φέ­ρει για τον Λεκο­τσάι: «Ήμουν σίγου­ρος ότι με επι­βου­λεύ­ε­ται. Η σιγου­ριά μου ότι με επι­βου­λεύ­ε­ται επι­βε­βαιώ­θη­κε από το τελευ­ταίο τηλε­φώ­νη­μά του, μετά από κάποιο διά­στη­μα, όπου με πήρε και ήταν εμφα­νής η προ­σπά­θειά του να με πεί­σει ότι δεν τρέ­χει και τίπο­τα, ότι είπα­με και μια κου­βέ­ντα παρα­πά­νω, ας τελειώ­σει εδώ αλλά άκου κι εσύ, εγώ δεν έχω τίπο­τα μαζί σου. Εγώ επει­δή ξέρω τον χαρα­κτή­ρα του αντρός, είμαι σίγου­ρος ότι αν του δινό­ταν η ευκαι­ρία θα έκα­νε κάτι ενα­ντί­ον μου. Η βεβαιό­τη­τά μου αυξή­θη­κε όταν μάθαι­να και μετά το υπο­τι­θέ­με­νο συναι­νε­τι­κό τηλε­φώ­νη­μα, ότι συνέ­χι­ζε να με απει­λεί και να με βρί­ζει σε όποιο Κατά­στη­μα Κρά­τη­σης κι αν βρι­σκό­ταν είτε στα Χανιά, είτε στον Κορυδαλλό».

Όπως ανα­φέ­ρει ο Αντώ­νης Αρα­βα­ντι­νός ο ίδιος δεν είχε καμία δια­φο­ρά με τον Λεκο­τσάι και μάλι­στα στο παρελ­θόν τον είχε βοη­θή­σει ώστε να μετα­φερ­θεί στις φυλα­κές της Κέρ­κυ­ρας. Ανα­φέ­ρει χαρα­κτη­ρι­στι­κά στην κατά­θε­σή του: «Τον βοή­θη­σα, για­τί μέχρι τότε ήταν θια­σώ­της των πει­θαρ­χεί­ων, όπου κατέ­φευ­γε για προ­στα­σία από συμπα­τριώ­τες του κρα­του­μέ­νους και με έπει­σε ότι η μόνη φυλα­κή που δεν κιν­δυ­νεύ­ει είναι της Κέρ­κυ­ρας. Γι’ αυτό τον βοήθησα».

Ερώ­τη­ση: Κατά την άσκη­ση των καθη­κό­ντων σας στο Ψυχια­τρείο αντι­λη­φθή­κα­τε κάποιο ή κάποια επι­σκε­πτή­ρια στον κρα­τού­με­νο Φλώ­ρο που να είναι αξιομνημόνευτα;
Απά­ντη­ση: Μέχρι τη δολο­φο­νία του αει­μνή­στου Ζαφει­ρό­που­λου, δεν θεω­ρού­σα κανέ­να επι­σκε­πτή­ριο εκ μέρους των συνη­γό­ρων αξιο­μνη­μό­νευ­το, αφού όλοι όσοι των επι­σκέ­πτο­νταν ήταν πλη­ρε­ξού­σιοι δικη­γό­ροι του. Μετά τη δολο­φο­νία του, προ­φα­νώς και θεω­ρώ δύο επι­σκε­πτή­ρια αξιο­ση­μεί­ω­τα, το ένα, αυτό της επί­σκε­ψης του Ζαφει­ρό­που­λου, την ίδια ημέ­ρα με την δολο­φο­νία του δηλα­δή, στις 12 Οκτώ­βρη, ημέ­ρα Πέμ­πτη όταν προ­σερ­χό­με­νος για να επι­σκε­φτεί τον Φλώ­ρο χαι­ρε­τη­θή­κα­με, έκα­τσε στον προ­βλε­πό­με­νο χώρο που πρέ­πει να κάτσουν οι δικη­γό­ροι, ενώ αντι­θέ­τως όταν προ­σήλ­θε ο Φλώ­ρος, αντί να καθί­σει αντι­κρι­στά, μετα­ξύ του δια­χω­ρι­στι­κού πλαι­σί­ου, πήγε από την μεριά που κάθο­νται οι συνή­γο­ροι και κάθι­σε δίπλα του. Εγώ τότε τον παρα­τή­ρη­σα, του ζήτη­σα να σηκω­θεί κι εκεί­νος προ­έ­βα­λε κάποιες δικαιο­λο­γί­ες, ότι θα έπρε­πε να μιλή­σει πιο χαμη­λό­φω­να με τον δικη­γό­ρο του, αλλά εγώ επέ­μει­να, να καθί­σει εκεί που προ­βλέ­πε­ται και του είπα «μην το παρα­κά­νεις, εδώ δεν κιν­δυ­νεύ­εις, είναι ο θυρω­ρός εδώ, είμαι εγώ και οι άλλοι κρα­τού­με­νοι δεν κατε­βαί­νουν ανερεύνητοι».

Πράγ­μα­τι και με την παρό­τρυν­ση του συνη­γό­ρου του Ζαφει­ρό­που­λου κάθι­σε απέ­να­ντι, κι όταν τελεί­ω­σαν τη συζή­τη­ση, ήρθε στο γρα­φείο μου ο αεί­μνη­στος Ζαφει­ρό­που­λος και μου είπε «Αντώ­νη, μην τον παρε­ξη­γείς, φοβά­ται, ξέρει ότι κάνεις ό,τι καλύ­τε­ρο εδώ και συνέ­χι­σε να τον προ­σέ­χεις. Αν κι εγώ του έχω πει ότι το μεγα­λύ­τε­ρο πρό­βλη­μα που έχει δεν είναι εδώ, αλλά είναι δύο συνά­δελ­φοί μου» και μου είπε δύο ονό­μα­τα. Αυτά τα ονό­μα­τα τα συγκράτησα.

Ερώ­τη­ση: Μπο­ρεί­τε να κατα­θέ­σε­τε τα ονό­μα­τα αυτά ;
Απά­ντη­ση: Όχι, για­τί ουσια­στι­κά θα είναι ο λόγος μου απέ­να­ντι στο λόγο ενός τεθνε­ό­τος και δεν είναι κάτι που ξέρω εξ ιδί­ας αντι­λή­ψε­ως. Και δεν ξέρω αν θα εξα­κο­λου­θού­σε και τώρα, αν ζού­σε, να έχει την ίδια άπο­ψη. Επει­δή όμως κατα­θέ­τω ως μάρ­τυ­ρας αλή­θειας και δεν θέλω να απο­φύ­γω εντε­λώς να απα­ντή­σω στο ερώ­τη­μά σας, τα ονό­μα­τα αυτά μου ται­ριά­ζουν από­λυ­τα με τα αρχι­κά γράμ­μα­τα δύο παρα­γό­ντων της δίκης που είναι σε εξέ­λι­ξη, κι εννοώ την δίκη σε εξέ­λι­ξη με κατη­γο­ρού­με­νο τον Λεκο­τσάι για την «Ανθρω­πο­κτο­νία Ζαφει­ρό­που­λου». Ένα δεύ­τε­ρο επι­σκε­πτή­ριο που θυμά­μαι και απέ­κτη­σε κι αυτό ιδιαί­τε­ρα χαρα­κτη­ρι­στι­κά μετά τη δολο­φο­νία Ζαφειρόπουλου…».