Ο Τάφος του Ινδού και ο λόγος που οι Αμπελόκηποι έχουν τόσα πολλά νοσοκομεία!

Οι Αμπε­λό­κη­ποι μπο­ρεί τώρα να είναι η πιο πυκνο­κα­τοι­κη­μέ­νη περιο­χή του Δήμου Αθη­ναί­ων μαζί με την Κυψέ­λη, καθώς η περιο­χή οικο­δο­μή­θη­κε ταχύ­τα­τα κυρί­ως τις δεκα­ε­τί­ες του 1960 και 1970, αλλά δεν ήταν πάντα μία πυκνο­κα­τοι­κη­μέ­νη περιο­χή… Πριν την ελλη­νι­κή επα­νά­στα­ση, στις αρχές του 19ου αιώ­να, οι Αμπε­λό­κη­ποι ήταν χωριό, λίγα μόλις χιλιό­με­τρα βορειο­α­να­το­λι­κά της πόλης της Αθήνας.

Το χωριό “Αμπε­λό­κη­ποι” σημειώ­νε­ται στους χάρ­τες εκεί­νης της περιό­δου. Μάλι­στα, στα τέλη του 19ου αιώ­να, το χωριό παρέ­μει­νε εκτός των ορί­ων του οικι­σμού των Αθη­νών, ενώ στη συνέ­χεια χτί­στη­καν κάποιες κατοι­κί­ες πλού­σιων Αθη­ναί­ων στην περιο­χή. Αξί­ζει μάλι­στα να σημειω­θεί ότι λόγω του ιδιαί­τε­ρου κλί­μα­τος της περιο­χής, πολ­λά νοσο­κο­μεία χτί­στη­καν στους Αμπε­λό­κη­πους στα τέλη του 19ου αιώ­να και στις αρχές του 20ου αιώ­να. Σήμε­ρα στην περιο­χή υπάρ­χουν τα νοσο­κο­μεία Ερυ­θρός Σταυ­ρός, Ερρί­κος Ντυ­νάν, Ιππο­κρά­τειο, Ελπίς και Άγιος Σάββας.

Ωστό­σο, η πλη­θυ­σμια­κή έκρη­ξη στους Αμπε­λο­κή­πους συνέ­βη μετά τη Μικρα­σια­τι­κή Κατα­στρο­φή, το έτος 1922, όταν και εγκα­τα­στά­θη­καν πολ­λοί πρό­σφυ­γες στους Αμπε­λό­κη­πους.  Για την εγκα­τά­στα­σή τους, η κυβέρ­νη­ση είχε επι­λέ­ξει αρχι­κά την περιο­χή του στα­δί­ου του Πανα­θη­ναϊ­κού που χτί­στη­κε την ίδια περί­ο­δο, και έτσι ξέσπα­σε σύγκρου­ση ανά­με­σα στους πρό­σφυ­γες και τους οπα­δούς του Παναθηναϊκού.

Λίγα χρό­νια αργό­τε­ρα η κυβέρ­νη­ση έχτι­σε μια νέα γει­το­νιά για τους πρό­σφυ­γες, απέ­να­ντι από το στά­διο Πανα­θη­ναϊ­κού, τα Προ­σφυ­γι­κά της Λεω­φό­ρου Αλε­ξάν­δρας. Αυτά τα σπί­τια χτί­στη­καν μετα­ξύ του 1933 και του 1935, ενώ σήμε­ρα μερι­κά από αυτά έχουν ανα­κη­ρυ­χτεί μνη­μεία ιστο­ρι­κής κληρονομιάς.

Ο “Τάφος του Ινδού” και η ιστορία του

Το Κλει­στό Γυμνα­στή­ριο της Λεω­φό­ρου Αλε­ξάν­δρας, γνω­στό και ως ο Τάφος του Ινδού, είναι κατα­σκευα­σμέ­νο εντός του ποδο­σφαι­ρι­κού γηπέ­δου Από­στο­λος Νικο­λα­ΐ­δης, και απο­τέ­λε­σε για δεκα­ε­τί­ες την έδρα των περισ­σό­τε­ρων τμη­μά­των του Πανα­θη­ναϊ­κού. Το γήπε­δο ήταν το πρώ­το κλει­στό γυμνα­στή­ριο κατα­σκευά­στη­κε στην Ελλά­δα το 1959, κάτω από τις θύρες 6–7 του ποδο­σφαι­ρι­κού γηπέ­δου της Λεω­φό­ρου Αλε­ξάν­δρας. Η χωρη­τι­κό­τη­τα του γηπέ­δου είναι 1.500 θέσεις

Τα εγκαί­νια του γυμνα­στη­ρί­ου έγι­ναν στις 19 Μαρ­τί­ου 1960 με τον αγώ­να μπά­σκετ της εφη­βι­κής ομά­δας του Πανα­θη­ναϊ­κού ενά­ντια στο Μίλω­να. Κατά μία εκδο­χή, κατά τη διε­ξα­γω­γή του αγώ­να, ένας δημο­σιο­γρά­φος για να περι­γρά­ψει τη στε­νό­τη­τα του γηπέ­δου, το απο­κά­λε­σε Τάφο του Ινδού από την ομώ­νυ­μη ται­νία της επο­χής, του Φριτς Λανγκ.

Σύμ­φω­να όμως με μια δεύ­τε­ρη εκδο­χή, η οποία θεω­ρεί­ται επι­κρα­τέ­στε­ρη, η ονο­μα­σία δόθη­κε από τον καλα­θο­σφαι­ρι­στή του Πανα­θη­ναϊ­κού, Τάσο Στε­φά­νου, ο οποί­ος παρο­μοί­α­σε τα σκα­λιά του γηπέ­δου, με τα σκα­λιά που οδη­γού­σαν στον τάφο της ομώ­νυ­μης ταινίας.

Πηγή www.newsit.gr

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -