Η Ελευσίνα τότε και τώρα

Στην αρχαιό­τη­τα η Ελευ­σί­να ήταν για 2000 χρό­νια (1600 π.Χ.-400 μ.Χ.) μία από τις πέντε ιερές πόλεις με τα Ελευ­σί­νια Μυστή­ρια να προ­σελ­κύ­ουν προ­σκυ­νη­τές από όλο τον τότε γνω­στό κόσμο. Το όνο­μα της πόλης έγι­νε ακό­μα πιο γνω­στό χάρη στον μεγά­λο τρα­γι­κό ποι­η­τή Αισχύ­λο. Ακο­λού­θη­σαν 14 αιώ­νες στη διάρ­κεια των οποί­ων η Ελευ­σί­να περιέ­πε­σε σε αφάνεια.

Ενδει­κτι­κό είναι ότι συγ­γρα­φείς της βυζα­ντι­νής επο­χής την ανα­φέ­ρουν ως “μικρό χωρί­ον”, ενώ λίγο πριν την τουρ­κο­κρα­τία η περιο­χή είχε ερη­μω­θεί από τους πολέ­μους, τις επι­δρο­μές και τις αιχ­μα­λω­σί­ες. Αυτή την επο­χή εποι­κί­στη­κε από Αρβα­νί­τες. Ευρω­παί­οι περι­η­γη­τές την επο­χή της οθω­μα­νι­κής κυριαρ­χί­ας περι­γρά­φουν της Ελευ­σί­να να έχει λιγο­στούς κατοί­κους και πολ­λά αρχαία ερείπια.

Νεότερα χρόνια

Το 1827 μετά την απε­λευ­θέ­ρω­ση από την τουρ­κο­κρα­τία και τη δημιουρ­γία του πρώ­του ελλη­νι­κού κρά­τους, η Ελευ­σί­να ήταν μία μικρή πόλη των 250 κατοί­κων, αρβα­νί­τι­κης κατα­γω­γής. Τη δεκα­ε­τία του 1860 η Ελευ­σί­να άρχι­σε να αλλά­ζει όψη με την ανέ­γερ­ση νέων κατοι­κιών και με την εγκα­τά­στα­ση σ’ αυτή περι­στα­σια­κών εμπό­ρων. Την αργό­συρ­τη πορεία της επι­τά­χυ­ναν η κατα­σκευή της σιδη­ρο­δρο­μι­κής γραμ­μής (1884) και η τομή του Ισθμού της Κορίν­θου. Καθο­ρι­στι­κή είναι η δεκα­ε­τία του 1880, όπου άρχι­σε η βιο­μη­χα­νι­κή ανά­πτυ­ξη. Ιδρύ­θη­κε το Σαπω­νο­ποιείο Χαρι­λά­ου (1875), η βιο­μη­χα­νία τσι­μέ­ντου Titan (1902), τα οινο­πνευ­μα­το­ποιεία Βότρυς (1906) και Κρό­νος (1922).

Στην Ελευ­σί­να εγκα­τα­στά­θη­καν πολ­λές οικο­γέ­νειες Μικρα­σια­τών μετά τη Μικρα­σια­τι­κή Κατα­στρο­φή του 1922 και δημιούρ­γη­σαν τον συνοι­κι­σμό της Άνω Ελευ­σί­νας, διπλα­σιά­ζο­ντας τον συνο­λι­κό πλη­θυ­σμό της και εμπλου­τί­ζο­ντας την περιο­χή πολι­τι­σμι­κά και οικονομικά.

Στη διάρ­κεια της γερ­μα­νι­κής κατο­χής (1941–1945) ανα­πτύ­χθη­κε ισχυ­ρή αντί­στα­ση μέσα στην πόλη, στα εργο­στά­σια και το στρα­τιω­τι­κό αερο­δρό­μιο. Μετά τον Β’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο μετα­κι­νή­θη­καν στην Ελευ­σί­να εργα­ζό­με­νοι από όλα τα μέρη της Ελλά­δας για να εργα­στούν στις βιο­μη­χα­νί­ες της περιο­χής. Η βιο­μη­χα­νι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα, όμως, ανα­πτύ­χθη­κε άναρ­χα πάνω στις αρχαιό­τη­τες και δίπλα στην περιο­χή κατοι­κί­ας. Η ρύπαν­ση του περι­βάλ­λο­ντος πήρε μεγά­λες δια­στά­σεις. Στον 21ο αιώ­να, την επο­χή της βιώ­σι­μης ανά­πτυ­ξης, η αρχαιο­λο­γι­κή ιστο­ρία και η πρό­σφα­τη βιο­μη­χα­νι­κή δια­μόρ­φω­σαν την εικό­να της σύγ­χρο­νης Ελευ­σί­νας. Η ρύπαν­ση χάρη και στους αγώ­νες των πολι­τών έχει μειωθεί.

Το 1962 ανα­κα­λύ­φθη­κε στην Ελευ­σί­να μία μεγά­λη οικία ιερέ­ων των χρό­νων της ρωμαιοκρατίας.

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -