Η Αρτέμιδα στο πέρας των αιώνων

Η Αρτέ­μι­δα (Άρτε­μη ή Άρτε­μις) απο­τε­λεί πόλη και δημο­τι­κή κοι­νό­τη­τα του Καλ­λι­κρά­τειου Δήμου Σπά­των — Αρτέ­μι­δας της Ανα­το­λι­κής Αττι­κής και βρί­σκε­ται σε κοντι­νή από­στα­ση από το ιερό της Βραυ­ρώ­νας όπου λατρευό­ταν η Άρτε­μη, θεό­τη­τα του κυνη­γιού. Σήμε­ρα μια από τις μεγα­λύ­τε­ρες σε πλη­θυ­σμό χωριά της ανα­το­λι­κής Αττι­κής και μεταλ­λάσ­σε­ται με γρή­γο­ρο ρυθ­μό από παρα­θε­ρι­στι­κή κωμό­πο­λη των Μεσο­γεί­ων σε τόπο μόνι­μης κατοι­κί­ας, με εμπο­ρι­κό και οικο­νο­μι­κό κέντρο τη Λούτσα.

Αρχαία ιστορία

Η Δημο­τι­κή Κοι­νό­τη­τα Αρτέ­μι­δας βρί­σκε­ται στην περιο­χή με το τοπω­νύ­μιο Λού­τσα που προ­έρ­χε­ται από την αρβα­νί­τι­κη λέξη «λού­τσα» δηλα­δή υγρός – βαλ­τώ­δης τόπος, πιθα­νό­τα­τα εξαι­τί­ας της ύπαρ­ξη λίμνης ή έλους στην περιο­χή που σήμε­ρα ονο­μά­ζε­ται Λίμνη. Η περιο­χή αυτή, βρί­σκε­ται πολύ κοντά στο κέντρο του Δήμου, και κατοι­κή­θη­κε από το 2.000 π.Χ., δηλα­δή κατά την διάρ­κεια της πρω­το­ελ­λα­δι­κής περιό­δου. Στην περιο­χή Αλυ­κή απο­κα­λύ­φθη­κε οχυ­ρω­μέ­νος πρω­το­ελ­λα­δι­κός οικι­σμός, οι Αρα­φη­νί­δες Αλές, ο οποί­ος απο­τε­λού­σε το δεύ­τε­ρο σε μέγε­θος Δήμο των αρχαί­ων Αρα­φη­νί­ων. Ο μύθος ανα­φέ­ρει πως ο Ορέ­στης επι­στρέ­φο­ντας από την Ταυ­ρι­κή χερ­σό­νη­σο με την Ιφι­γέ­νεια και το θαυ­μα­τουρ­γό ξόα­νο της Αρτέ­μι­δος, απο­βι­βά­στη­κε στις Αρα­φη­νί­δες Αλές, όπου ίδρυ­σε ναό για την Αρτέ­μι­δα και έστη­σε άγαλ­μα. Τα θεμέ­λια του ναού δια­τη­ρού­νται σήμε­ρα σε ελεγ­χό­με­νο χώρο στην κεντρι­κή παρα­λία του δήμου, όπως επί­σης και ο βωμός της θεάς σε κοντι­νή από­στα­ση επά­νω στην ακτή. Στο ναό λατρευό­ταν η Άρτε­μη ως «ταυ­ρο­πό­λος» θεά, ενώ η Ιφι­γέ­νεια απο­σύρ­θη­κε στο ιερό της Αρτέ­μι­δος στη Βραυ­ρώ­να, το οποίο σώζε­ται έως σήμερα.

Από τον Ευρι­πί­δη φαί­νε­ται ότι είχε επι­ζή­σει μια παλιά λατρευ­τι­κή συνή­θεια μια συμ­βο­λι­κή ανθρω­πο­θυ­σία που λάμ­βα­νε χώρας στις Αρα­φη­νί­δες Αλές, και κατά την διάρ­κεια της οποί­ας χαράσ­σο­νταν ο λαι­μός ενός ανθρώ­που ώστε να βρα­χεί με αίμα ο βωμός της θεάς. Κατά την διάρ­κεια του 19ου αιώ­να, και σύμ­φω­να με την χαρ­το­γρα­φι­κή απο­τύ­πω­ση του Γερ­μα­νού χαρ­το­γρά­φου Kaupert, η περιο­χή που κατα­λαμ­βά­νει σήμε­ρα ο Δήμος Αρτέ­μι­δος ήταν ιδιαί­τε­ρα αραιο­κα­τοι­κη­μέ­νη. Στη θέση που βρί­σκε­ται σήμε­ρα ο ναός του αγί­ου Σπυ­ρί­δω­να απο­τυ­πώ­θη­καν ερεί­πια, πιθα­νό­τα­τα υπο­λείμ­μα­τα αρχαί­ου λιμε­νί­σκου. Αξιο­ση­μεί­ω­τη η περι­τοί­χι­ση που περι­λαμ­βά­νει το σημε­ρι­νό κέντρο και τμή­μα της 6ης πολε­ο­δο­μι­κής ενό­τη­τας με την ένδει­ξη «Μάν­δρα Διά­κου». Στον ίδιο χάρ­τη απο­τυ­πώ­νο­νται οι εκτε­τα­μέ­νοι αμμό­λο­φοι του παρα­θα­λάσ­σιου μετώ­που που κατα­λαμ­βά­νο­νται από δασι­κή βλάστηση.

Νεώτερη ιστορία

Η σύγ­χρο­νη Αρτέ­μι­δα είναι άμε­σα συν­δε­δε­μέ­νη με την γει­το­νι­κή πόλη των Σπά­των που είχε απο το 1952 εξε­λι­χθεί σε δήμο, ήταν η συνοι­κία των Σπά­των με καθα­ρά παρα­θε­ρι­στι­κό χαρα­κτή­ρα στα­δια­κά άρχι­σε να απο­κτά παρο­δι­κούς και λίγους μόνι­μους κατοί­κους. Η περιο­χή έως τα τέλη του ’70 απο­τε­λεί χωριό με αγρο­τι­κό και κτη­νο­τρο­φι­κό χαρα­κτή­ρα, απο­σπά­στη­κε απο τα Σπά­τα το 1974 σαν αυτό­νο­μη κοι­νό­τη­τα με το όνο­μα Κοι­νό­τη­τα Αρτέ­μι­δας, στην νέα κοι­νό­τη­τα δόθη­κε το αρχαίο όνο­μα της περιο­χής που είχε σχέ­ση με την λατρεία της θεάς αντί για το όνο­μα Λού­τσα που συνή­θι­ζαν να την απο­κα­λούν οι Σπα­τα­ναί­οι. Κατά τις δεκα­ε­τί­ες του ’80 και του ’90 καθί­στα­ται δημο­φι­λής λόγω της εγγύ­τη­τάς της με την πρω­τεύ­ου­σα ως παρα­θα­λάσ­σιος προ­ο­ρι­σμός κατά τους καλο­και­ρι­νούς μήνες. Με την οικι­στι­κή επέ­κτα­ση της πρω­τεύ­ου­σας επι­λέ­γο­νται εκτά­σεις της Λού­τσας από ανθρώ­πους μέσων και χαμη­λών εισο­δη­μά­των για την οικο­δό­μη­ση εξο­χι­κών κατοι­κιών. Η περιο­χή δια­μορ­φώ­νει το ιδιαί­τε­ρο προ­φίλ της και πραγ­μα­το­ποιεί­ται από­σχι­ση από το Δήμο Σπά­των-Λού­τσας. Στα τέλη του ’90 η περιο­χή γνω­ρί­ζει οικι­στι­κή ανά­πτυ­ξη ανά­πτυ­ξη, χωρίς όμως να συνο­δεύ­ε­ται από μια παράλ­λη­λη ανά­πτυ­ξη των υπο­δο­μών. Η παρά­κτια ζώνη αξιο­ποιεί­ται από γρα­φι­κά καφέ, κατα­στή­μα­τα και μπαρ και δια­μορ­φώ­νε­ται στα­δια­κά το παρα­θε­ρι­στι­κό προ­φίλ της περιο­χής. Ανα­γνω­ρί­ζε­ται πλέ­ον ως δήμος και αναπτύσσεται

Το 2001, με την μετε­γκα­τά­στα­ση του διε­θνούς αερο­δρο­μί­ου της Αθή­νας από το Ελλη­νι­κό στα Σπά­τα, η Αρτέ­μι­δα επη­ρε­ά­ζε­ται άμε­σα από την ανά­πτυ­ξη της ευρύ­τε­ρης περιο­χής. Παρα­τη­ρεί­ται παρά ταύ­τα συμ­φό­ρη­ση, καθώς δεν συνο­δεύ­ε­ται παράλ­λη­λα από τρο­πο­ποί­η­ση και ανα­θε­ώ­ρη­ση των ρυμο­το­μι­κών σχε­δί­ων σύμ­φω­να με τα σύγ­χρο­να χωρο­τα­ξι­κά δεδο­μέ­να της ευρύ­τε­ρης περιο­χής και χρειά­ζο­νται νέα έργα υπο­δο­μής (παι­δεία, υγεία, μετα­φο­ρές κ.λπ.). Στα νεό­τε­ρα χρό­νια της πόλης διε­τέ­λε­σαν δήμαρ­χοι ο Γιάν­νης Ανα­γνω­στό­που­λος (1990–1997), πρώ­τος Δήμαρ­χος όταν η Αρτέ­μι­δα ανα­γνω­ρί­ζε­ται ως Δήμος, Βάιος Τυρά­κης (1998–2001), Γεώρ­γιος Κασί­μης (2002–2005) και Γεώρ­γιος Αλτι­παρ­μά­κης (2006–2010). Το 2010 η ευρύ­τε­ρη περιο­χή του Αγί­ου Νικο­λά­ου και της Βραυ­ρώ­νας κιν­δύ­νευ­σαν να καούν παντε­λώς, απο­τε­λώ­ντας ένα σοβα­ρό πλήγ­μα για την χλω­ρί­δα και την πανί­δα της περιο­χής. Το 2011 ο Δήμος Αρτέ­μι­δας ενώ­θη­κε ξανά με την γει­το­νι­κή πόλη των Σπά­των στον νέο Καλ­λι­κρα­τι­κό Δήμο Σπά­των — Αρτέμιδας

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -