Ο δημόσιος χώρος ως διακύβευμα

Του Χάρη Στεργίου

Η κρί­ση, μετα­ξύ άλλων, υπο­νό­μευ­σε και την ασφά­λεια του δημό­σιου χώρου. Η ρευ­στό­τη­τα κοι­νω­νι­κών αξιών και τα ανο­μι­κά φαι­νό­με­να ενδη­μούν σε συν­θή­κες κοι­νω­νι­κής μετά­βα­σης. Οι συμπε­ρι­φο­ρές ξεφεύ­γουν. Η δημό­σια τέχνη και η περιου­σία των πολι­τών απειλούνται.

Μερι­κοί δεί­χνουν την απα­ρέ­σκειά τους για ότι συγκρο­τεί τη συλ­λο­γι­κή μας κοι­νό­τη­τα. Οι βαν­δα­λι­σμοί δημό­σιων χώρων, αγαλ­μά­των, δημό­σιας και ιδιω­τι­κής περιου­σί­ας δεί­χνουν ότι οι νέοι κώδι­κες συμπε­ρι­φο­ράς δεν έχουν βρει τα νέα σημεία ισορ­ρο­πί­ας τους μες τη κρίση.

Η πολι­τεία δεν έχει ανα­λά­βει τις ευθύ­νες της. Ούτε τα συλ­λο­γι­κά υπο­κεί­με­να που τη συγκρο­τούν. Ο δημό­σιος χώρος και πλού­τος αυτής της πόλης είναι αφρού­ρη­τος. Οι κατα­στρο­φές συνε­χείς. Η έννοια της ασφά­λειας μοιά­ζει ξένη σ΄αυτή την πόλη.

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -