Για το νέο δήμαρχο της Αθήνας Χάρη Δούκα ο ενεργειακός εκδημοκρατισμός με τις ενεργειακές κοινότητες οφείλει να είναι πολιτική προτεραιότητα

Ο τομέας της ενέργειας στην κοινωνική οικονομία

του Βασί­λη Τακτικού

• Η εγρή­γορ­ση της κοι­νω­νί­ας στο ζήτη­μα της ενέρ­γειας είναι κεφα­λαιώ­δους σημα­σί­ας. Ξεκι­νώ­ντας το νοη­τι­κό ταξί­δι από την Προ­μη­θεϊ­κή φωτιά, φθά­νο­ντας τον ηλε­κτρο­μα­γνη­τι­σμό και τις άπει­ρες δορυ­φο­ρι­κές ραδιο­συ­χνό­τη­τες στα κινη­τά μας οφεί­λου­με να αναστοχαστούμε.
• Η «Ενέρ­γεια» σε όλες τις μορ­φές της είναι πηγή ζωής με προ­έ­λευ­ση το ζωο­δό­τη Ήλιο. Ενέρ­γεια είναι η τρο­φή και κάθε κίνη­ση, ενέρ­γεια και η γνώση.
• Ο Αϊν­στάιν, στο επί­πε­δο της φυσι­κής με τη γνω­στή του εξί­σω­ση Ε=mc2, απέ­δει­ξε ότι τα πάντα είναι ενέρ­γεια. Αντί­στοι­χα και στο επί­πε­δο της οικο­νο­μί­ας η ενέρ­γεια καθο­ρί­ζει κάθε ανά­πτυ­ξη. Οι νέες τεχνο­λο­γί­ες και οι μορ­φές ενέρ­γειας επέ­δρα­σαν καθο­ρι­στι­κά σε όλες τις φάσεις της πρώ­της της δεύ­τε­ρης και τρί­της βιο­μη­χα­νι­κής επανάστασης.
• Ειδι­κό­τε­ρα στη περί­ο­δο της 2ης βιο­μη­χα­νι­κής επα­νά­στα­σης η οποία καθο­ρί­στη­κε από τα ορυ­κτά καύ­σι­μα, η συγκέ­ντρω­ση της ενέρ­γειας στα μεγά­λα οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα έδω­σε τερά­στια ώθη­ση στην παρα­γω­γή αλλά στο τέλος προ­κά­λε­σε πολ­λές ανι­σορ­ρο­πί­ες όχι μόνο στην οικο­λο­γία αλλά και στο παγκό­σμιο οικο­νο­μι­κό σύστη­μα. Τερά­στια συγκέ­ντρω­ση πλού­του από την μια μεριά και από την άλλη διό­γκω­ση της παγκό­σμιας φτώ­χειας. Στη Τρί­τη βιο­μη­χα­νι­κή επα­νά­στα­ση που δια­νύ­ου­με σήμε­ρα με τη δυνα­τό­τη­τα άντλη­σης απευ­θεί­ας ενέρ­γειας από τον Ήλιο και άλλες ανα­νε­ώ­σι­μες πηγές, δημιουρ­γού­νται οι συν­θή­κες για την κατα­νε­μη­μέ­νη ενέρ­γεια και το δημο­κρα­τι­κό δια­μοι­ρα­σμό της.
• Η κινη­το­ποί­η­ση των δια­δι­κα­σιών από τα κάτω για την παρα­γω­γή τα ενέρ­γεια από εναλ­λα­κτι­κές πηγές προ­σφέ­ρε­ται για πρώ­τη φορά στην ιστο­ρία καθώς οι μεγά­λες πολυ­ε­θνι­κές εται­ρεί­ες ( πετρε­λαϊ­κές) γίνο­νται τρο­χο­πέ­δη στην εξά­πλω­ση των νέων τεχνο­λο­γιών του δια­μοι­ρα­σμού της ενέρ­γειας και της γνώ­σης. Είναι προ­φα­νές ότι δεν θέλουν να χάσουν τα υπερ­κέρ­δη τους από μια νέα βιο­μη­χα­νία της ενέρ­γειας που ελα­χι­στο­ποιεί το κόστος. Επο­μέ­νως γεν­νά­ται και ένα πολι­τι­κό ζήτη­μα οι τοπι­κές κοι­νω­νί­ες να υπε­ρα­σπι­στούν το κοι­νω­νι­κό όφε­λος ένα­ντι εκεί­νων που εμπο­δί­ζουν την διά­χυ­ση στις τεχνο­λο­γι­κές και­νο­το­μί­ες και την κατα­νε­μη­μέ­νη ενέρ­γεια. Η ενέρ­γεια είναι πολύ σοβα­ρή υπό­θε­ση για το μέλ­λον της κοι­νω­νί­ας και του Πλα­νή­τη λόγω κλι­μα­τι­κής αλλα­γής, για να αφε­θεί στα χέρια των μεγά­λων πολυ­ε­θνι­κών που εμμέ­νουν να κρα­τούν όμη­ρο την ανθρω­πό­τη­τα στα ορυ­κτά καύσιμα.

οι ενεργειακές κοινότητες;

• Στους Συνε­ται­ρι­σμούς αυτούς μπο­ρούν να συμ­με­τέ­χουν από κοι­νού η και ξεχω­ρι­στά Δήμοι νομι­κά τους πρό­σω­πα και δημότες.
• Η εγκα­τά­στα­ση φωτο­βολ­ταϊ­κών μπο­ρεί να γίνει σε στέ­γες αλλά και φωτο­βολ­ται­κά πάρκα.
• Από πλη­ρο­φο­ρί­ες που συγκε­ντρώ­σα­με η επέν­δυ­ση για κάθε νοι­κο­κυ­ριό κυμαί­νε­ται σε 2.000 με 3.000 Ε. και το όφε­λος από­δο­σης γύρω στο 15% το χρό­νο. Άρα από­σβε­ση κεφα­λαί­ου σε λιγό­τε­ρο από 5 χρόνια.
• Πρα­κτι­κά μια σχε­τι­κή επέν­δυ­ση μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει ενερ­γεια­κή αυτάρ­κεια σε δημο­τι­κά κτί­ρια και σχο­λεία, αλλά να γίνει και ζωντα­νό παρά­δειγ­μα ώστε να οργα­νω­θούν οι δημό­τες στην συνερ­γα­τι­κή παρα­γω­γή ενέρ­γειας να εξοι­κο­νο­μή­σουν σημα­ντι­κούς πόρους για κάθε νοικοκυριό.
• Οι οργα­νώ­σεις της Κοι­νω­νί­ας Πολι­τών, οικο­λο­γι­κές, πολι­τι­στι­κές, κατα­να­λω­τι­κές και ανθρω­πι­στι­κές μπο­ρούν να παί­ξουν σπου­δαίο και απο­φα­σι­στι­κό ρόλο στην κινη­το­ποί­η­ση των πολι­τών καθώς δια­θέ­τουν το Μα και συνε­ται­ρι­σμοί στην Ελλά­δα κατέρ­ρευ­σαν θα μας πουν και εν μέρει δικαιο­λο­γη­μέ­να οι πολι­τι­κοί μας.
• Είναι αλή­θεια αλλά ποιοι συνε­ται­ρι­σμοί. Και στη πρώ­ην Σοβιε­τι­κή ένω­ση κατέρ­ρευ­σαν οι κρα­τι­κά ελεγ­χό­με­νοι συνε­ται­ρι­σμοί Κολ­χοζ και κολε­κτί­βες αλλά σε μια σει­ρά από τις πρώ­ην ανα­το­λι­κές χώρες ανθούν σήμε­ρα οι συνε­ται­ρι­σμοί εργα­ζο­μέ­νων στην Ανα­το­λι­κή Γερ­μα­νία, τη Ρου­μα­νία και τη βουλ­γα­ρία. Κι αν πάμε στη Δ. Γερ­μα­νία και μια σει­ρά άλλες κεντρι­κο­ευ­ρω­παι­κές χώρες ανθούν οι ενερ­γεια­κές κοι­νό­τη­τες και κατα­να­λω­τι­κοί συνε­ται­ρι­σμοί. Στην Ελλά­δα επί­σης κατέρ­ρευ­σε ένα κρα­τι­κο­δί­αι­το μοντέ­λο στους αγρο­τι­κούς συνε­ται­ρι­σμούς και όχι οι κοι­νω­νι­κοί συνεταιρισμοί.
• Όταν λοι­πόν σε όλη την Ευρώ­πη η κοι­νω­νι­κή Οικο­νο­μία έχει συν­δε­θεί με το βιώ­σι­μο μέλ­λον της εργα­σί­ας και της αλλη­λεγ­γύ­ης δεν μπο­ρεί αυτή η προ­ο­πτι­κή να αγνο­εί­ται από την Ελλη­νι­κή Πολι­τι­κή και την Τοπι­κή Αυτοδιοίκηση.

 

Βρεί­τε μας και στην Ομά­δα μας στο Facebook: Δημο­τι­κός Διά­λο­γος Αθηναίων