Η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως συμπράττων εταίρος

Τοπική Αυτοδιοίκηση και Κοινωνική Οικονομία

Η Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση μπο­ρεί να συμ­με­τέ­χει συστη­μα­τι­κά σε κοι­νω­νι­κές συμπρά­ξεις, να
χρη­σι­μο­ποιεί κοι­νω­νι­κούς συνε­ται­ρι­σμούς για την προ­σφο­ρά κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών προς τους
πολί­τες, για δρά­σεις ανθρω­πι­στι­κής βοή­θειας και προ­στα­σί­ας του περι­βάλ­λο­ντος αξιοποιώντας
την συμ­με­το­χή των εθε­λο­ντι­κών οργα­νώ­σε­ων.
Σε αυτό το επί­πε­δο ανα­φο­ρι­κά με την Ελλά­δα υπάρ­χει η ανά­γκη σύνα­ψης ενός Συμφώνου
συνερ­γα­σί­ας μετα­ξύ Τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης και Οργα­νώ­σε­ων της Κοι­νω­νί­ας Πολι­τών για την
Κοι­νω­νι­κή Οικο­νο­μία, το οποίο να στο­χεύ­ει στην αντι­με­τώ­πι­ση της φτώ­χειας, τη μεί­ω­ση των
μεγά­λων ανι­σο­τή­των που χαρα­κτη­ρί­ζουν την κοι­νω­νία μας, τη μεί­ω­ση της ανερ­γί­ας των νέων
και όλα αυτά σε μια περί­ο­δο που ενώ αφθο­νούν οι δια­θέ­σι­μοι υλι­κοί πόροι, (οι τεχνολογικές
δυνα­τό­τη­τες και οι ανθρώ­πι­νοι πόροι από τη σκο­πιά της εκπαί­δευ­σης) ταυ­τό­χρο­να να υπάρχει
υστέ­ρη­ση επιχειρηματικότητας.
Πρα­κτι­κά, ένα τέτοιο σύμ­φω­νο μπο­ρεί να ξεκι­νή­σει με την υπο­γρα­φή ενός Μνημονίου
Συνερ­γα­σί­ας για την Κοι­νω­νι­κή Οικο­νο­μία σε τοπι­κό επί­πε­δο μετα­ξύ κάθε Δήμου και
Οργα­νώ­σε­ων της Κοι­νω­νί­ας των Πολι­τών της περιο­χής. Ως στό­χοι του Συμ­φώ­νου Συνεργασίας
μπο­ρούν να τεθούν η δημιουρ­γία κοι­νω­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων με συνε­ται­ρι­στι­κή ή κερδοσκοπική
μορ­φή και βέβαια η δημιουρ­γία ενός κέντρου παρο­χής συμ­βου­λευ­τι­κών υπη­ρε­σιών σε κάθε
επί­πε­δο επι­χει­ρη­μα­τι­κής, κοι­νω­νι­κής και εθε­λο­ντι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας. Αυτό το κέντρο θα
μπο­ρού­σε να είναι ένα «κέντρο εξυ­πη­ρέ­τη­σης της κοι­νω­νι­κής, αλλη­λέγ­γυας οικο­νο­μί­ας», όπου
θα παρέ­χε­ται συμ­βου­λευ­τι­κή για την δια βίου μάθη­ση στις καλές πρα­κτι­κές και στην
αντι­με­τώ­πι­ση της ανερ­γί­ας, με έμφα­ση σε συγκε­κρι­μέ­νες πλη­θυ­σμια­κές ομά­δες (π.χ.
μετα­νά­στες, νέοι, γυναίκες).

Συντε­λε­στές και φορείς της Κοι­νω­νι­κής Οικονομίας
Για να προσ­διο­ρί­σου­με περισ­σό­τε­ρο το χώρο δρά­σης που εξε­λίσ­σε­ται η Κοι­νω­νι­κή Οικο­νο­μία, το
αντι­κεί­με­νο και το υπο­κεί­με­νο δρα­στη­ριό­τη­τας και τελι­κά τι είναι και τι δεν είναι Κοινωνική
Οικο­νο­μία, πρέ­πει να ξεκα­θα­ρί­σου­με ποιος είναι ο σκο­πός, ποιοι οι συντε­λε­στές, ποιες μορφές
κοι­νω­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων εξυ­πη­ρε­τούν αυτό το σκο­πό και ποιοι μπο­ρεί να είναι οι
συμπράττοντες.
Καταρ­χήν, συμπράτ­το­ντες εταί­ροι μπο­ρεί να είναι όλοι. Το κρά­τος, οι Δήμοι, οι επι­χει­ρή­σεις, τα
επι­με­λη­τή­ρια και οι συν­δι­κα­λι­στές. Δεν μπο­ρεί να είναι όμως αυτοί οι φορείς της Κοινωνικής
Οικο­νο­μί­ας. Ξεκά­θα­ροι φορείς κοι­νω­νι­κής επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας είναι οι Συνε­ται­ρι­σμοί και
ιδρύ­μα­τα που παρά­γουν έργο κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών όπως π.χ. νοσο­κο­μεία, εκπαιδευτικά
ιδρύ­μα­τα, πολι­τι­στι­κές υπη­ρε­σί­ες κ.τ.λ.
Οι Δήμοι μπο­ρεί να είναι πρω­τα­γω­νι­στές στην ανά­πτυ­ξη της Κοι­νω­νι­κής Οικο­νο­μί­ας, δεν
μπο­ρούν όμως να είναι από μόνοι τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες, μπο­ρούν να συνερ­γά­ζο­νται με τους
συνε­ται­ρι­σμούς και να συμπράτ­τουν. Αυτό γίνε­ται και συντε­λεί­ται σε πολ­λούς Δήμους σε όλο
τον ανε­πτυγ­μέ­νο κόσμο, όπου ανα­πτύσ­σο­νται δρά­σεις Κοι­νω­νι­κής Οικο­νο­μί­ας και κοινωνικών
επι­χει­ρή­σε­ων, προ­σφέ­ρο­ντας ουσια­στι­κές λύσεις στην αντι­με­τώ­πι­ση της φτώ­χειας και της
ανερ­γί­ας, καθι­στώ­ντας τους πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κούς συγκρι­τι­κά με άλλους Δήμους που δε
συμπράτ­τουν στις κοι­νω­νι­κές επι­χει­ρή­σεις. Κλει­δί προς αυτή την κατεύ­θυν­ση είναι οι
«Κοι­νω­νι­κές Ανα­πτυ­ξια­κές Συμπρά­ξεις» με εταί­ρους τις Οργα­νώ­σεις της Κοι­νω­νί­ας Πολιτών,
Επι­με­λη­τή­ρια, Συνε­ται­ρι­σμοί, τοπι­κές επαγ­γελ­μα­τι­κές ενώ­σεις και σωματεία.
Οι συντε­λε­στές ανά­πτυ­ξης της Κοι­νω­νι­κής Οικο­νο­μί­ας είναι ενδει­κτι­κά οι εξής:
        Η Τοπι­κή Αυτοδιοίκηση
        Οι Οργα­νώ­σεις της Κοι­νω­νί­ας Πολι­τών και όλοι οι Μη Κερ­δο­σκο­πι­κοί Φορείς
        Οι συνεταιρισμοί
        Οι χορηγοί
        Η εκκλη­σία και διά­φο­ρες κοινότητες
Το όφε­λος της Τοπι­κής Αυτοδιοίκησης
Η Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση επω­φε­λεί­ται σε πολ­λα­πλά επί­πε­δα από αυτή τη δια­δι­κα­σία για να
εκσυγ­χρο­νί­σει και να προ­σαρ­μό­σει τις υπη­ρε­σί­ες της στη νέα συνερ­γα­τι­κή εποχή.

Πρώ­τα απ’ όλα, μπο­ρεί να συνε­χί­σει να προ­σφέ­ρει επαρ­κείς κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες στους
δημό­τες με λιγό­τε­ρο οικο­νο­μι­κό κόστος κι αυτό είναι επι­βε­βαιω­μέ­νο από τις μειω­μέ­νες δημόσιες
δαπά­νες, εξαι­τί­ας των μειω­μέ­νων εσό­δων και της ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας στη δια­χεί­ρι­ση των
ανθρώ­πι­νων πόρων στην Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση. Αυτό που συμ­βαί­νει στην Τοπι­κή Αυτοδιοίκηση
δεν μπο­ρεί πλέ­ον να συνε­χι­στεί όταν σε μια παρα­γω­γι­κή εργα­σία που απα­σχο­λού­νται δέκα
άτο­μα, τρείς δου­λεύ­ουν και επτά δια­χει­ρί­ζο­νται αυτή την υπό­θε­ση ως επιβλέποντες,
προϊ­στά­με­νοι, σύμ­βου­λοι, γραμ­μα­τείς. Αντι­θέ­τως, σε μια Κοιν.Σ.Επ πέντε με επτά ατό­μων, το
πολύ ένας ασχο­λεί­ται με τη δια­χεί­ρι­ση και οι υπό­λοι­ποι δου­λεύ­ουν παρα­γω­γι­κά και δε θα
πλη­ρω­θούν εάν δεν τελειώ­σουν τη δου­λειά τους σε συγκε­κρι­μέ­νο χρό­νο. Η διαφοροποίηση
λοι­πόν σε όλη αυτή την δια­δι­κα­σία είναι που απο­βαί­νει τελι­κά προς όφε­λος του συνό­λου της
κοινωνίας.
Το δεύ­τε­ρο χει­ρο­πια­στό όφε­λος είναι ότι μπο­ρεί να αξιο­ποι­ή­σει μ’ αυτό τον τρό­πο ανενεργούς
πόρους, δημό­σια αγρο­κτή­μα­τα, κτί­ρια, εγκα­τα­στά­σεις, δημο­τι­κές εκτά­σεις, π.χ. με ήπιες μορφές
ενέρ­γειας, αντλιο­στά­σια, δια­χεί­ρι­ση πρα­σί­νου, δια­χεί­ρι­ση απο­βλή­των κλπ.
Το άλλο όφε­λος είναι η αντι­με­τώ­πι­ση της ανερ­γί­ας σε τοπι­κό επί­πε­δο προ-σφέ­ρο­ντας τη
δυνα­τό­τη­τα σε περισ­σό­τε­ρους ανθρώ­πους και κυρί­ως νέους που είναι άνερ­γοι να μετέ­χουν στη
δια­μόρ­φω­ση του κοι­νού προ­ϊ­ό­ντος της κοι­νω­νί­ας και ως εκ τού­του, να απο­κτούν αγοραστική
δύνα­μη και να συμ­βάλ­λουν στην ενί­σχυ­ση της τοπι­κής αγο­ράς. Αυτό το κοι­νω­νι­κό όφε­λος σε
τελι­κή ανά­λυ­ση είναι που μπο­ρεί να ελα­φρύ­νει το βάρος του Δήμου από τις κοι­νω­νι­κές πιέσεις
και την ανε­πάρ­κεια των αντα­πο­δο­τι­κών τελών.
Αυτό που, επί­σης, θα μπο­ρού­σα­με να ισχυ­ρι­στού­με στην προ­κει­μέ­νη περί­πτω­ση είναι ότι μέσα
απ’ όλη αυτή τη δια­δι­κα­σία ο Δήμος απο­κτά μεγα­λύ­τε­ρη δια­χει­ρι­στι­κή ικα­νό­τη­τα και
συγκε­κρι­μέ­να νέες δυνα­τό­τη­τες στη δια­χεί­ρι­ση γνώ­σης και τη δια­χεί­ρι­ση ανθρώ­πι­νων πόρων
στο πλαί­σιο του συνερ­γα­τι­σμού και αυτό συνο­λι­κά μπο­ρεί να ανε­βά­σει την ποιό­τη­τα της
συλ­λο­γι­κής ευφυ­ΐ­ας και της τοπι­κής διακυβέρνησης.
Το Πανελ­λή­νιο Παρα­τη­ρη­τή­ριο Οργα­νώ­σε­ων της Κοι­νω­νί­ας Πολι­τών, ανε­ξάρ­τη­τα από τις
δια­χει­ρί­στη­κες αρχές που τρέ­χουν τα προ­γράμ­μα­τα κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας στην Ελλά­δα και τα
προ­γράμ­μα­τα για την αντι­με­τώ­πι­ση της ανερ­γί­ας, έχει ανα­λά­βει πρω­το­βου­λί­ες και έχει
προ­χω­ρή­σει σε περι­φε­ρεια­κές συσκέ­ψεις με τους Δήμους σε όλη τη χώρα για τη δημιουρ­γία των
κοι­νω­νι­κών ανα­πτυ­ξια­κών Συμπράξεων.
Η αντα­πό­κρι­ση των Τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης να συνερ­γα­στεί με τα περι­φε­ρεια­κά παρατηρητήρια
συντο­νι­σμέ­να για τη δημιουρ­γία περι­φε­ρεια­κών Μηχα­νι­σμών Στή­ρι­ξης της ανά­πτυ­ξης και
προ­ώ­θη­σης των Κοι­νω­νι­κών Συνε­ται­ρι­στι­κών επι­χει­ρή­σε­ων (Κοιν.Σ.Επ.), δημιουρ­γεί νέα
δεδο­μέ­να και την ελπί­δα ότι μπο­ρούν να ξεκι­νή­σουν και στην Ελλά­δα οι δια­δι­κα­σί­ες της
ορι­ζό­ντιας συνερ­γα­σί­ας για την κοι­νω­νι­κή οικονομία.
Ελπί­δες ότι τελι­κά θα ξεπε­ρα­στούν τα γρα­φειο­κρα­τι­κά εμπό­δια και αγκυ­λώ­σεις που
καθυ­στε­ρούν την δημιουρ­γία αυτών των δομών πάνω από δέκα χρόνια.
Ελπί­δες ότι θα δημιουρ­γη­θεί έτσι μια ορι­ζό­ντια ενό­τη­τα της κοι­νω­νί­ας πολι­τών και ένα
επι­χει­ρη­μα­τι­κό υπο­κεί­με­νο για την ανά­πτυ­ξη της κοι­νω­νι­κής οικονομίας.

Περι­φε­ρεια­κές Δομές στή­ρι­ξης της Κοι­νω­νι­κής Οικονομίας
Σύμ­φω­να με τον προ­σα­να­το­λι­σμό του Ευρω­παϊ­κού Κοι­νω­νι­κού Ταμεί­ου, το στρα­τη­γι­κό σχέδιο
για την ανά­πτυ­ξη της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας στην Ελλά­δα προ­βλέ­πει στη δημιουργία
Μηχα­νι­σμών Υπο­στή­ρι­ξης σε περι­φε­ρεια­κό επίπεδο.
Πρό­κει­ται για δομές υπο­στή­ρι­ξης που θα παρέ­χουν υπη­ρε­σί­ες μιας στά­σης (one-stop-shop) για
κοι­νω­νι­κούς επι­χει­ρη­μα­τί­ες και κοι­νω­νι­κούς συνεταιρισμούς.
Οι δομές αυτές θα δια­θέ­τουν λει­τουρ­γία κέντρου πλη­ρο­φό­ρη­σης, κινη­το­ποί­η­σης και
υπο­στή­ρι­ξης της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας, συμ­βου­λευ­τι­κή για την κοι­νω­νι­κή επιχειρηματικότητα,
εκπαι­δευ­τι­κά πακέ­τα δια βίου μάθη­σης, fora δια­λό­γου, coaching και mentoring.
Παράλ­λη­λα, θα στη­ρί­ζουν πρω­το­βου­λί­ες για τη δικτύ­ω­ση των ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ μετα­ξύ τους σε τοπικό
επί­πε­δο για τη δημιουρ­γία clusters καθώς και την προ­ώ­θη­ση της δια­κρα­τι­κής συνερ­γα­σί­ας για
λογα­ρια­σμό τους.
Αυτό το στρα­τη­γι­κό σχέ­διο ανά­πτυ­ξης της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας στην Ελλά­δα, προ­φα­νώς δεν
μπο­ρεί να προ­χω­ρή­σει δίχως την ενερ­γό συμ­με­το­χή όλων εκεί­νων των συντε­λε­στών της
κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας, που εμπλέ­κο­νται άμε­σα στην κοι­νω­νι­κή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα, όπως
ανα­λύ­σα­με στα προη­γού­με­να κεφάλαια.
Η κρα­τι­κή γρα­φειο­κρα­τία και οι κρα­τι­κές ανα­πτυ­ξια­κές εται­ρεί­ες ως δια­χει­ρι­στι­κές αρχές που
μέχρι τώρα δια­χει­ρί­ζο­νταν τα κον­δύ­λια του Ευρω­παϊ­κού κοι­νω­νι­κού ταμεί­ου ήταν εμπό­διο για
την ορι­ζό­ντια συνεργασία.

Απορ­ρο­φού­σαν πόρους δήθεν για την κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία και τους κατεύ­θυ­ναν σε ιδιωτικές
και κρα­τι­κές επι­χει­ρή­σεις και προς τον Ο.Α.Ε.Δ. που είναι επί­σης κρα­τι­κός μηχα­νι­σμός με
ασή­μα­ντα απο­τε­λέ­σμα­τα για την κατα­πο­λέ­μη­ση της ανεργίας.
Η θέσπι­ση των περι­φε­ρεια­κών δομών υπο­στή­ρι­ξης της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας με οριζόντια
συνερ­γα­σία των κοι­νω­νι­κών φορέ­ων και της τοπι­κής αυτο­διοί­κη­σης, είναι θεσμι­κή καινοτομία
για την Ελλά­δα, που μπο­ρεί να αλλά­ξει τα δεδομένα.
Οι οργα­νώ­σεις της κοι­νω­νί­ας πολι­τών θα πρέ­πει να ανα­λά­βουν την ευθύ­νη, για να μη χαθεί και
αυτή η σημα­ντι­κή ευκαιρία.
Το κρά­τος δεν μπο­ρεί να ενσω­μα­τώ­σει όλες αυτές τις πρω­το­βου­λί­ες πολι­τών, ούτε η αγορά
μπο­ρεί να κάνει αυτό το έργο πλην βεβαί­ως της εται­ρι­κής κοι­νω­νι­κής ευθύ­νης. Επο­μέ­νως, ο
σχε­δια­σμός, η επι­νοη­τι­κό­τη­τα και η οργά­νω­ση της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας ανή­κει στα δίκτυα και
την αυτο­ορ­γά­νω­ση πολι­τών με συμπράτ­το­ντες εταί­ρους φορείς της τοπι­κής αυτοδιοίκησης.
Καθο­ρι­στι­κό χαρα­κτή­ρα έχουν οι πρω­το­βου­λί­ες δημιουρ­γί­ας κοι­νω­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων, με
στό­χο την προ­σέγ­γι­ση του Ευρω­παϊ­κού μέσου όρου στην ανά­πτυ­ξη της κοι­νω­νι­κής οικονομίας
στην Ελλά­δα. Ειδι­κό­τε­ρα τονί­ζε­ται η ανά­πτυ­ξη Κοι­νω­νι­κών Συνε­ται­ρι­στι­κών Επι­χει­ρή­σε­ων, που
είναι αστι­κοί συνε­ται­ρι­σμοί κοι­νω­νι­κού σκο­πού και δια­θέ­τουν εκ του νόμου την εμπορική
ιδιότητα(Κοιν.Σ.Επ.) σύμ­φω­να με τον νόμο 4019–11.
Με βάση την προ­σέγ­γι­ση αυτή, ο σχε­δια­σμός που προ­τεί­νε­ται έχει ως άξονες:
        Τις περι­φε­ρεια­κές δομές στή­ρι­ξης με τη μορ­φή των Κοι­νω­νι­κών Συμπράξεων
        Την επι­μόρ­φω­ση πάνω στην επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα της κοι­νω­νι­κής οικονομίας
        Δομές συγκέ­ντρω­σης κοι­νω­νι­κού και δια­νοη­τι­κού κεφα­λαί­ου. Δομές δια­χεί­ρι­σης και
διά­δο­σης της γνώ­σης. Δομές δια βίου μάθη­σης και επιμόρφωσης
        Κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση της οργα­νω­τι­κής τεχνολογίας
        Συνερ­γα­τι­κά δίκτυα αλληλεγγύης
        Mentoring για την Κοι­νω­νι­κή Οικονομία
        Υπό­δειγ­μα για τις «Κοι­νω­νι­κές Ανα­πτυ­ξια­κές Συμπράξεις»
Αυτό που πρέ­πει να ορι­στεί, εξαρ­χής, είναι ότι ένα σύστη­μα δικτύ­ω­σης και οργά­νω­σης οφείλει
να εξυ­πη­ρε­τεί το σύν­θε­το έργο της κινη­το­ποί­η­σης των ανθρώ­πι­νων πόρων και της δικτύωσης
των κοι­νω­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων από όλες τις πλευ­ρές — πολί­τες, κατα­να­λω­τές, επαγγελματίες,
παρα­γω­γούς, κοι­νω­νι­κούς φορείς της Τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης.
Πρό­κει­ται επο­μέ­νως για ένα ανοι­κτό σύστη­μα, στη λογι­κή των Κοι­νω­νι­κών Αναπτυξιακών
Συμπρά­ξε­ων.
Εύλο­γα, δε γίνε­ται όλη αυτή η δια­δι­κα­σία να παρα­κο­λου­θεί­ται από την κρα­τι­κή γραφειοκρατία,
χωρίς να δημιουρ­γεί­ται ένα απα­γο­ρευ­τι­κό λει­τουρ­γι­κό κόστος και δίχως την ευθύ­νη της ίδιας
της κοι­νω­νί­ας στην απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα των ανθρώ­πι­νων πόρων σε ότι αφο­ρά το κοινωφελές
έργο και την κοι­νω­νι­κή μέριμνα.
Παράλ­λη­λα, η κινη­τι­κό­τη­τα όλων των συντε­λε­στών της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας είναι ευθύ­νη της
τοπι­κής κοι­νω­νί­ας και προ­ϋ­πό­θε­ση στη συγκρό­τη­ση κοι­νω­νι­κού κεφα­λαί­ου, στη συγκέντρωση,
επί­σης, επεν­δυ­τι­κού κεφα­λαί­ου και στη διά­χυ­ση πλη­ρο­φό­ρη­σης και γνώ­σης, με τελι­κό στόχο
την ενδυ­νά­μω­ση της κοι­νω­νι­κής επιχειρηματικότητας.
Χρειά­ζε­ται ένα νέο κύμα συλ­λο­γι­κών πρω­το­βου­λιών και δικτύ­ων. Με αυτή την έννοια, μπο­ρεί η
σύν­θε­ση του κοι­νω­νι­κού κεφα­λαί­ου, που σημαί­νει κοι­νω­νι­κή ευθύ­νη – συνερ­γα­σία και υψηλή
συνει­δη­τό­τη­τα στη δια­χεί­ρι­ση των ανθρώ­πι­νων πόρων, να θεω­ρη­θεί η βάση και ο κινητήριος
μοχλός της επι­τυ­χί­ας ενός στρα­τη­γι­κού σχε­δί­ου και μηχα­νι­σμού στή­ρι­ξης της κοινωνικής
οικο­νο­μί­ας και του θεσμού των κοι­νω­νι­κών συνε­ται­ρι­σμών στην Ελλάδα.
Με αυτόν τον τρό­πο μόνο μπο­ρεί να ενι­σχυ­θεί η διεύ­ρυν­ση της συμ­με­το­χι­κό­τη­τας στις
κοι­νω­νι­κές επι­χει­ρή­σεις και στην παρα­γω­γή, όταν κάθε μικρή ομά­δα που παίρ­νει πρωτοβουλίες
αισθά­νε­ται ότι μπο­ρεί να υπο­στη­ρι­χθεί, όχι κατ’ ανά­γκη από το κρά­τος αλλά από αλληλέγγυους
θεσμούς και τις κοι­νω­νι­κές συμπράξεις.
Επί­σης, με αυτό το οργα­νω­τι­κό μοντέ­λο μπο­ρούν να προ­βλη­θούν τα συγκρι­τι­κά πλεονεκτήματα
κάθε τόπου και να δημιουρ­γη­θούν κίνη­τρα για την κοι­νω­νι­κή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα σε τομείς που
παρα­μέ­νουν αδρα­νείς, π.χ. κοι­νω­νι­κά αγρο­κτή­μα­τα, σχο­λά­ζου­σες ιδιοκτησίες.
Η κοι­νω­νι­κή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα δεν μπο­ρεί να προ­χω­ρή­σει χωρίς την ανά­πτυ­ξη ενός νέου
επι­χει­ρη­μα­τι­κού υπο­κει­μέ­νου, καθώς το υπο­κεί­με­νο αυτό δεν μπο­ρεί να υπο­κα­τα­στα­θεί σε
πλειο­ψη­φι­κό ποσο­στό από φορείς άλλου σκο­πού (κρα­τι­κές, δημο­τι­κές και ιδιωτικές
επι­χει­ρή­σεις). Συνε­πώς, τα κίνη­τρα πρέ­πει να ανα­ζη­τη­θούν από τη διαύ­γα­ση των σχέσεων
μετα­ξύ κοι­νω­νι­κής επι­χεί­ρη­σης και συμπρατ­τό­ντων εταί­ρων που έχουν αμοι­βαίο όφε­λος να
δρα­στη­ριο­ποι­η­θούν σε ένα κοι­νό σκοπό.

Βρεί­τε μας και στη σελί­δα μας στο facebook: Η Κοι­νω­νι­κή Οικο­νο­μία σήμερα

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -