- Διαφήμιση -

Μελέτη ΕΜΠ: Κίνδυνος για νέο Μάτι ‑Οι 9 πιο ευάλωτες περιοχές της Αττικής

Την ώρα που συνεχίζουν να προκαλούν σοκ οι αποκαλύψεις από το πόρισμα για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, μια μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου προκαλεί ανησυχία, καθώς καταγράφει τους παράγοντες που υπό συνθήκες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέα τραγωδία σε περιοχή της ανατολικής Αττικής, από τον Ωρωπό ως την Παλαιά Φώκαια.

Οχτώ μήνες μετά την τρα­γω­δία με τους 100 νεκρούς στο Μάτι και τρεις μήνες πριν από την έναρ­ξη της θερι­νής περιό­δου, σε έρευ­να του ΕΜΠ που παρου­σί­α­σε το «Εθνος» κατέ­γρα­ψε εννέα ευά­λω­τους οικι­σμούς, οι έξι από αυτούς στο «κόκ­κι­νο» σε περί­πτω­ση πυρ­κα­γιάς, που χρή­ζουν άμε­σων παρεμβάσεων.

Επι­κίν­δυ­νες φυτεύ­σεις, ελλι­πές οδι­κό δίκτυο µε στε­νά πλά­τη δρό­μων (οι οποί­οι στην πλειο­νό­τη­τά τους δεν δίνουν πρό­σβα­ση απευ­θεί­ας στη θάλασ­σα) και αδιέ­ξο­δα, ανύ­παρ­κτη ρυμο­το­μία, βρα­χώ­δεις ακτο­γραμ­μές, διά­σπαρ­τες κατοι­κί­ες, απο­κλει­σμός των διό­δων προς τη θάλασ­σα με μάντρες ή περι­φρά­ξεις, σε συν­δυα­σμό µε τις μετε­ω­ρο­λο­γι­κές συν­θή­κες του καλο­και­ριού και την ανυ­παρ­ξία αντι­πυ­ρι­κών ζωνών, δημιουρ­γούν ένα εκρη­κτι­κό κοκτέιλ παρα­γό­ντων που υπό συν­θή­κες θα μπο­ρού­σαν να οδη­γή­σουν σε μια νέα τραγωδία.

Σε αυτό το συμπέ­ρα­σμα κατα­λή­γει η μελέ­τη της Μονά­δας Βιώ­σι­μης Κινη­τι­κό­τη­τας του ΕΜΠ, που διε­νερ­γή­θη­κε λίγους μήνες μετά τη φονι­κή πυρ­κα­γιά στο Μάτι, στο πλαί­σιο της εκπαι­δευ­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας του μετα­πτυ­χια­κού προ­γράμ­μα­τος «Περι­βάλ­λον και Ανά­πτυ­ξη», µε επι­βλέ­πο­ντα τον δρα πολε­ο­δό­μο-συγκοι­νω­νιο­λό­γο μηχα­νι­κό Ευθύ­μιο Μπακογιάννη.

Σύμ­φω­να με τα συμπε­ρά­σμα­τα αυτής της έρευ­νας, οι έξι πιο ευά­λω­τοι οικι­σμοί στην ανα­το­λι­κή Αττι­κή σε περί­πτω­ση πυρ­κα­γιάς είναι, με σει­ρά επι­κιν­δυ­νό­τη­τας, το Μάτι, η Κακιά Θάλασ­σα, η Βραυ­ρώ­να, η Χαµο­λιά, το Ζού­µπε­ρι και οι Αγιοι Από­στο­λοι (στο τµή­µα τους που ανή­κει στη ζώνη µεί­ξης δάσους-κατοι­κιών), οι οποί­οι συγκέ­ντρω­σαν τη χαµη­λό­τε­ρη βαθµο­λο­γία στον δεί­κτη που χρη­σι­µο­ποι­ή­θη­κε αλλά και στη φωτο­ε­ρµη­νεία που ακο­λού­θη­σε µέσω του Google.

Ως δυνά­µει επι­κίν­δυ­νοι κρί­θη­καν στην πρώ­τη κατά­τα­ξη και οι οικι­σµοί στο Πόρ­το Ράφτη, στον Θορι­κό και στα Λεγρε­νά. Ωστό­σο, εντο­πί­ζο­ντας τις εγκα­τα­στά­σεις πυρό­σβε­σης και κατα­γρά­φο­ντας ακό­µα και τις πισί­νες ως πεδία άντλη­σης νερού για λόγους κατά­σβε­σης φωτιάς σε περί­πτω­ση έκτα­κτης ανά­γκης, προ­έ­κυ­ψε ότι δεν ανή­κουν στις πλέ­ον προ­βλη­µα­τι­κές περιπτώσεις.

Πιο συγκε­κρι­μέ­να, στο Πόρ­το Ράφτη η ακτο­γρα­µµή δεν είναι κρη­µνώ­δης σχε­δόν σε κανέ­να τµή­µα της, ενώ δια­θέ­τει Πυρο­σβε­στι­κή εντός του οικι­σµού αλλά και πολ­λές πισί­νες που µπο­ρούν να αξιο­ποι­η­θούν. Στον οικι­σµό του Θορι­κού η ακτο­γρα­µµή επί­σης δεν είναι κρη­µνώ­δης, ενώ είναι πολύ µικρός και µπο­ρεί να εξυ­πη­ρε­τη­θεί από την Πυρο­σβε­στι­κή του Λαυ­ρί­ου που είναι κοντά. Ο οικι­σµός των Λεγρε­νών εµφα­νί­ζει επί­σης εύκο­λη πρό­σβα­ση προς τη θάλασσα.

Η συγκε­κρι­μέ­νη έρευ­να κατέ­γρα­ψε τα προ­βλή­μα­τα σε μια προ­κα­θο­ρι­σμέ­νη περιο­χή, αλλά αντί­θε­τες περι­πτώ­σεις οικι­σμών είναι διά­σπαρ­τες σε όλη την Ελλά­δα και όχι μόνο σε παρα­θα­λάσ­σιες περιοχές.

Βέβαια, η επι­κιν­δυ­νό­τη­τα και τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά των εν λόγω οικι­σμών δεν πρέ­πει να απο­τε­λούν «άλλο­θι» για την αδυ­να­μία αντι­με­τώ­πι­σης μιας πυρ­κα­γιάς σε κατοι­κη­μέ­νη περιο­χή. Αντι­θέ­τως, σημειώ­νουν οι ειδι­κοί, αυτός είναι ο βασι­κός λόγος για τον οποίο πρέ­πει να απο­τε­λούν βασι­κή προ­τε­ραιό­τη­τα η πρό­λη­ψη, ο απο­τε­λε­σμα­τι­κός συντο­νι­σμός και η επι­χει­ρη­σια­κή δυνα­τό­τη­τα των αρμο­δί­ων φορέ­ων για την αντι­με­τώ­πι­ση πυρ­κα­γιών, προ­κει­μέ­νου να μην κιν­δυ­νεύ­σουν ξανά ανθρώ­πι­νες ζωές.

Οι ερευ­νη­τές επέ­λε­ξαν αρχι­κά όλους τους παρα­θα­λάσ­σιους οικι­σµούς τής υπό µελέ­τη περιο­χής, που αρι­θµούν άνω των 50 σπι­τιών ο καθέ­νας, ορί­ζο­ντας µια «οικι­στι­κή πύκνω­ση» σε µία από­στα­ση 3 χιλιο­µέ­τρων από την ακτή. Χρη­σι­µο­ποί­η­σαν όλα τα δια­θέ­σι­µα χωρι­κά δεδο­µέ­να, δορυ­φο­ρι­κές φωτο­γρα­φί­ες, στοι­χεία για τις χρή­σεις γης, τη βλά­στη­ση και τις ενδε­χό­µε­νες επι­κίν­δυ­νες φυτεύ­σεις της περιο­χής, το υψό­µε­τρο και το ανά­γλυ­φο, σε συν­δυα­σµό µε πολε­ο­δο­µι­κά και ρυµο­το­µι­κά κρι­τή­ρια. Τα στοι­χεία αυτά τα συνέ­κρι­ναν µε τον δεί­κτη επι­κιν­δυ­νό­τη­τας πυρ­κα­γιάς FHI (Fuel Danger Index), ενώ στους πλέ­ον ευά­λω­τους οικι­σµούς διε­νήρ­γη­σαν και αυτοψίες.

Στους έξι πλέ­ον ευά­λω­τους οικι­σµούς εντο­πί­στη­κε µεγά­λο πρό­βλη­µα στα πλά­τη των δρό­µων, και κυρί­ως όσων οδη­γούν προς τη θάλασ­σα. Η ψηφιο­ποί­η­ση και η κατη­γο­ριο­ποί­η­ση των οδών έδει­ξαν ότι οι περισ­σό­τε­ρες εξ αυτών σε όλους τους οικι­σµούς είναι από 3 έως 6 µέτρα, πλά­τος το οποίο θεω­ρεί­ται µικρό σε µια έκρυ­θµη κατά­στα­ση, δεδο­µέ­νης και της αυξη­µέ­νης στά­θµευ­σης των επι­σκε­πτών ειδι­κά τους θερι­νούς µήνες.

Το Μάτι απο­τε­λεί την πλέ­ον χαρα­κτη­ρι­στι­κή περί­πτω­ση, καθώς δεν κατα­γρά­φη­κε ούτε ένας δρό­µος συν­δε­δε­µέ­νος στο δίκτυο που να οδη­γεί απευ­θεί­ας στην ακτή. Ωστό­σο, και στους υπό­λοι­πους οικι­σµούς η απευ­θεί­ας πρό­σβα­ση στη θάλασ­σα είναι περιο­ρι­σµέ­νη, καθώς, για παρά­δει­γµα, στο Ζού­µπε­ρι κατα­γρά­φη­καν πέντε τέτοιες οδοί, ενώ στην Κακιά Θάλασ­σα τρεις. Και παρά το γεγο­νός ότι ο πλη­θυ­σµός στην Κακιά Θάλασ­σα είναι µόλις 203 άτο­µα, η εικό­να αυτή δεν αντα­να­κλά την πρα­γµα­τι­κό­τη­τα κατά τους θερι­νούς µήνες. Αντί­στοι­χα, και στις µικρές οικι­στι­κές πυκνώ­σεις της Χαµο­λιάς και της Βραυ­ρώ­νας η επι­σκε­ψι­µό­τη­τα το καλο­καί­ρι είναι µεγάλη.
Οι ερευ­νη­τές ανέ­λυ­σαν, επί­σης, την ύπαρ­ξη χώρων συγκέ­ντρω­σης (λιµα­νιών-µαρι­νών-αλιευ­τι­κών κατα­φυ­γί­ων) στην περιο­χή. Στη Βραυ­ρώ­να, στη Χαµο­λιά και στην Κακιά Θάλασ­σα δεν εντο­πί­στη­κε κανέ­νας τέτοιος χώρος, αλλά και στο σύνο­λο των έξι οικι­σµών αυτά τα σηµεία είναι δυσεύρετα.

Ακό­μη, στις δορυ­φο­ρι­κές εικό­νες που ανα­λύ­θη­καν φάνη­κε η παντε­λής έλλει­ψη αντι­πυ­ρι­κών ζωνών. «∆εν υπάρ­χει καµία ζώνη που να µπο­ρεί να παί­ξει αυτόν τον ρόλο και να εµπο­δί­σει ή να φρε­νά­ρει µια πιθα­νή πυρ­κα­γιά. Μόνο στην περί­πτω­ση του οικι­σµού Ζού­µπε­ρι, η λεω­φό­ρος Μαρα­θώ­νος, εάν αξιο­ποι­η­θεί σωστά, θα µπο­ρού­σε να παί­ξει ρόλο αντι­πυ­ρι­κής ζώνης, δεδο­µέ­νου ότι είναι δρό­µος 14–15 µέτρων» ανα­φέ­ρει η έρευνα.

Το θετι­κό για τους οικι­σµούς που ερευ­νή­θη­καν είναι ότι σε µεγά­λο ποσο­στό τα υλι­κά δόµη­σης είναι µπε­τόν και κερα­µί­δια, τα οποία δεν θεω­ρού­νται ιδιαί­τε­ρα εύφλε­κτα υλι­κά. Ωστό­σο, η εναλ­λα­γή των υφών στις ακτο­γρα­µµές των ευά­λω­των οικι­σµών εµφα­νί­ζει περιο­χές ή τµή­µα­τα περιο­χών µε ιδιαί­τε­ρα κρη­µνώ­δεις ακτο­γρα­µµές, «συν­θή­κη η οποία µπο­ρεί να απο­βεί θανα­τη­φό­ρα σε περί­πτω­ση πυρ­κα­γιάς και προ­σπά­θειας δια­φυ­γής προς τη θάλασ­σα», όπως σηµειώ­νει η έρευνα.

Τι προ­τεί­νουν οι ερευνητές

Για τις συγκε­κρι­μέ­νες περιο­χές, με εξαί­ρε­ση το Μάτι που έχει καεί σχε­δόν ολο­σχε­ρώς, οι μελε­τη­τές κάνουν προ­τά­σεις για παρεμβάσεις.

Στο επί­πε­δο της προ­στα­σί­ας προτείνεται:
1. Η δηµιουρ­γία αντι­πυ­ρι­κών ζωνών µέσα στο δάσος και στους οικισµούς.
2. Η αφαί­ρε­ση των περι­φρά­ξε­ων που εµπο­δί­ζουν την πρό­σβα­ση στις ακτές.
3. Η δια­πλά­τυν­ση των δρόµων.
4. Η ύπαρ­ξη σαφών και συνε­χό­µε­νων πινα­κί­δων για απα­γό­ρευ­ση της στά­θµευ­σης σε δρό­µους που θεω­ρού­νται κρί­σι­µοι σε περι­πτώ­σεις ανά­γκης διαφυγής.
5. Οι δια­νοί­ξεις δρό­µων ώστε να προ­σφέ­ρουν πρό­σβα­ση προς τη θάλασ­σα και η κατάρ­τι­ση συγκε­κρι­µέ­νου σχε­δί­ου δια­φυ­γής µε δυνα­τό­τη­τα επι­στρά­τευ­σης όλων των πλω­τών µέσων που είναι δια­θέ­σι­µα στις απει­λού­µε­νες περιο­χές και πέριξ αυτών.
6. Η συντή­ρη­ση και η βελ­τί­ω­ση του δικτύ­ου δασι­κών δρόµων.
7. Η δηµιουρ­γία χώρων στάθµευσης.

 

Πηγή iefimerida.gr

- Διαφήμιση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

Μπορεί επίσης να σας αρέσει
Αφήστε μια απάντηση

Σημείωση πριν τη φόρμα σχολίων

Σημείωση μετά ΄τη φόρμα σχολίων