του Στέρτσου Χαράλαμπου
Το Μετρό πήρε μακριά το παρελθόν μιας περιοχής που η ιστορία της ανατέμνει όλες τις πτυχές της μεταπολεμικής Ελλάδας και της άναρχης ανάπτυξης.
Στοές λιγνίτη και Μετρό
Αν κι οι πρώτοι κάτοικοι του Περιστερίου υπήρξαν πρόσφυγες, η σημερινή πολύβουη Ανθούπολη μοιάζει να έχει εξορίσει, το καλά κρυμμένο μυστικό της, στις θαμμένες στοές του λιγνίτη που γειτνιάζουν με τις σύγχρονες στοές του μετρό. Καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από όλες και προς όλες τις γωνιές του λεκανοπεδίου. Μια διαρκής κίνηση. Όπως άλλωστε και η Ιστορία. Όλα αλλάζουν και μόνο οι καταγεγραμμένες μνήμες και τα ιστορικά τεκμήρια συγκρατούν τον περασμένο χρόνο.
Ο Σούτσος κι ο Ζαχαρίτσας
Τα πρώτα κτήματα της Ανθούπολης όπως και του υπόλοιπου Περιστερίου ανήκαν επί τουρκοκρατίας στον Περιστέρ Αγά. Μετά την επανάσταση πέρασαν στον αγωνιστή Σούτσο κι αργότερα ο αγωνιστής Ζαχαρίτσας βρέθηκε να κατέχει πολλά κτήματα που εκτείνονταν από την περιοχή του Αγίου Βασιλείου ως την Ανθούπολη. Κάτοχοι κάποιων τέτοιων διάσπαρτων τεμαχίων υπήρξαν και ο διανοούμενος έφορος Λιούμης και ο πατέρας του Μάνθου Μάσχα.
Οι άνθρωποι και το όνομα
Η Ανθούπολη πήρε το όνομά της από τους πρώτους κατοίκους της που ήταν καλλιεργητές ανθέων. Λουλουδάδες δηλαδή.
Στο συνοικισμό εντάσσονται οι πρόσφυγες. Μετά το 1949 εγκαθίστανται άνθρωποι διωγμένοι από το μετεμφυλιακό κλίμα της περιφέρειας καθώς και οι πρώτοι εσωτερικοί οικονομικοί μετανάστες που αφήνουν την πνιγηρή, υποβαθμισμένη κι αδιέξοδη ζωή στο χωριό. Τα φθηνά οικόπεδα επίσης αποτελούν ένα επιπλέον κίνητρο εγκατάστασης.
Φτώχεια και λασπουριά
Η ζωή συνεχίζεται να είναι άσχημη ελλείψει ηλεκτροφωτισμού. Οι πλημμύρες, η λασπουριά, η φτώχεια, οι ασθένειες, η απώλεια αγαπημένων προσώπων συνθέτουν ένα δραματικό σκηνικό.
Από Λιόσια Περιστέρι!
Το 1949 ο συνοικισμός «Ανθούπολις» μαζί με τον «Αγιο Ιερόθεο» και τον «Αγιο Γεώργιο» αποσπώνται από την κοινότητα Λιοσίων (Ιλιον) και προσαρτώνται στο Περιστέρι.
Η εξέγερση και ο Γιαννόπουλος
Το 1952 η εταιρία Πρεζάνη εγκαθίστανται στην Ανθούπολη με στόχο την εκμετάλλευση των λιγνιτικών αποθεμάτων στο υπέδαφος. Το σκηνικό αλλάζει. Στοές κατασκευάζονται που κάνουν τα εκτός σχεδίου σπίτια να τρίζουν, ρωγμές δημιουργούνται, κάποια από αυτά καθιζάνουν, στοές καταρρέουν λιγνιτωρύχοι τραυματίζονται, χάνουν τις ζωές τους. Η ζωή για τους κατοίκους αλλάζει άρδην. Υποβαθμισμένη καθημερινότητα, θόρυβος, ρύπανση, ανασφάλεια.
Την άνοιξη του 1956 τα πράματα φθάνουν στο απροχώρητο. 5000 Ανθουπουλιώτες και βάζουν τέλος στη πολύχρονη εκμεταλλευτική δραστηριότητα των λιγνιτωρυχείων της περιοχής. Πυρπολούνται οι εγκαταστάσεις και ανατινάζονται τα τσιμεντένια κτίσματα της εταιρίας. Παρά τις μεγάλες δυνάμεις της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων η εξέγερση πετυχαίνει τους στόχους της και σε πολιτικό και σε δικαστικό επίπεδο οι κάτοικοι κερδίζουν την μάχη. Όχι χωρίς κόστος όμως.
Στις 7/3/1957 γίνεται η τελική δίκη των κατηγορουμένων για την εξέγερση. Δικηγόρος υπεράσπισής τους ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος. Μόνο 6 καταδικάζονται σε 5μηνη φυλάκιση οι οποίοι αφού ασκούν έφεση αφήνονται ελεύθεροι.
Η δικαίωση
Το 1958 η επιτροπή που συστήνεται επί τούτου αποφασίζει το οριστικό κλείσιμο των λιγνιτωρυχείων ενώ για να αντιμετωπισθεί η προοπτική καθιζήσεων των στοών εφαρμόζεται ένα ειδικό πρόγραμμα λιθογομώσεων τους.
Μετά το τέλος της υπόθεσης των λιγνιτωρυχείων η Ανθούπολη επεκτείνεται και γίνεται μια μεγάλη και θάλλουσα συνοικία του Περιστερίου.
Το τρόλεϊ και το Μετρό
Η έλευση του τρόλεϊ το 1985, ¨αστικοποιεί ¨ την Ανθούπολη.
Από τις 6 Απριλίου του 2013 η Ανθούπολη αποτελεί τερματικό σταθμό της κόκκινης Γραμμής 2 του Μετρό. Επόμενη μελλοντική στάση το Ιλιον.
Πολλές επώνυμες και μη εταιρίες , ως συνήθως εγκαταστάθηκαν πέριξ του σταθμού δίνοντας υπερβολική ζωή και κίνηση στη περιοχή δείχνοντας πως έχει κλείσει αμετάκλητα τις πληγές της με το παρελθόν.
Βρείτε μας και στη σελίδα μας στο Facebook:
Η Ανθούπολη Περιστερίου σήμερα